Συμπλήρωση κενών

Βράδυ ανάστερο μισό το φεγγάρι

Με μάτια κλαμένα και σώμα ψυχρό

Γυναίκας ανάθεμα νεκρό παλικάρι

Πνευμόνια κλεισμένα και βλέμμα θολό

Ο βράχος του δάσους στερνό προσκεφάλι

Φαρμάκι για δείπνο χωρίς ταραχή

Πέτρινο πνεύμα και μνήμα ζητάει

Αν δεν την ποθήσει ξανά ως το πρωί

Στην δίνη της νύχτας θαρρεί πως ξεχνάει

Πως ίσως μπορεί μακριά της να ζει

Να μην την αγγίζει να μην αγαπάει

Μα ύστερα ήρθε ανέμελη αυγή

Μ’ αχτίδες η κόμη, η χρυσή της υφάνθει

Αχλής άσπρο πέπλο την ντύνει η γη

Στα πόδια της φύλλα στα χέρια της άνθη

Απ’ την ζωή του πιότερο το ξέρει την ________.