Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

Το στερνό και τελευταίο (μάλλον τίποτα σπουδαίο)


3 doors down: Kryptonite


Παρωδία:εγώ
Κρύψτωναιτ
I took a look inside the fridge to
see what I could find
I left my lunchbox laying somewhere
In my car's behind
I felt my stomach ache and thought
"it must be noon"
I see there is nothing I can chew, yeah

I acted tough and cool but
got real hungry soon
In despair I knew I could eat
a horse or two
A buddy of mine rescued me again
"That's what you'll do it works in the end"

If you get hungry then why don't you call
The pizza man
He will arrive bringing whatever you've ordered
in his hand
Of course you'll need to pay
or you'll never land one bite
Fat or light

I call you slow, I call you thick
But yet my belly asks for meat
Don't want peppers don't want fries you
better write it down
I want your extra crispy bread if
I don't get it hot you're dead
So hurry up cut no slak
I want it now

If you get hungry then why don't you call
The pizza man
He will arrive bringing whatever you've ordered
in his hand
Of course you'll need to pay
or you'll never land one bite
Pure delight


H πλήρης αποτυχία της επιστήμης κύριοι...

Βρήκε τον τρόπο να μας κάνει ξανθιές αλλά όχι και ηλίθιες

Βρήκε τον τρόπο να μας κάνει ντούκια(σ.σ. αναβολικά) αλλά όχι αγροίκους

Πλήρης η αποτυχία της επιστήμης. Τι κάνει το ΕΜΠ;

Πλήρης και η αποτυχία της θρησκείας κύριοι...

Ξέρει να μας φοβίζει αλλά όχι και να μας κάνει να σεβόμαστε

Ξέρει να μας παντρέυει αλλά όχι και να μας κάνει να αγαπιόμαστε

Πλήρης η αποτυχία της θρησκείας. Τι κάνει η Θεολογική;

Πλήρης και η αποτυχία της νομοθεσίας κύριοι...

Μπορεί να μας χωρίσει αλλά δεν μπορεί να μας κάνει να ξεχαστούμε

Μπορεί να μας τιμωρήσει αλλά δεν μπορεί να μας πείσει για το δίκαιο

Πλήρης η αποτυχία της νομοθεσίας. Τι κάνει η Νομική;
(Μόνο ο Caveman διασώζεται;)
Σάμπως και δεν ξέρουμε. Ξέρουμε τι κάνουμε, αλλά στα 15 σημεία του ορί(ζ)οντως που είμαστε σπαρμένοι πως στο διάλο να συνενοηθούμε; Συνενόηση μας λείπει. Οργάνωση. Μεγάλη κουβέντα είχε εκφέρει ο δάσκαλος δια μέσω Σκαραβαίου. Οργάνωση θέλουμε. Και δεν το ξέρουμε. Αυτοί όμως το ξέρουν. Αυτοί το ξέρουν και γι αυτό μας έχουν στου διαόλου τη μάνα δίπλα σπαρμένους τον καθένα. Να μην βλέπει κανείς ψυχή ζώσα μπροστά του, να σιχαίνεται κάθε μέρα τις ίδιες φάτσες να γίνεται μισάνθρωπος.

Δεν αντέχω ρε παιδιά άλλη μια μέρα να δω τις ίδιες φάτσες στην σχολή, πάρτε το προσωπικά αν θέλετε, όσο συμπαθητικοί, όμορφες ή σιχαμεροί και να είστε... θα σαλτάρω, θα μου τη βιδώσει και θα αρχίσω να παίζω βάρδο. Βάρδος ρεεεεεεεεεε. "Die Die Die Die Die Die Die of repetition".


Τα χα πει εγώ... απλά για το καλό μου δεν είναι καταγεγραμμένα(νομίζω). Τα χα πει αναλυτικά τότε. Μια βάση δεδομένων χρειαζόμαστε και συναδελφικότητα. (Κρίνοντας βέβαια από τα τελευταία... απο συναδελφικότητα σκίζουμε) Και θα λύναμε όχι το πρόβλημα κάποιων φοιτητών κάποιας σχολής ΗΜΜΥ κάποιου ΕΜΠ που στην τελική τι κάναμε για να αξίζουμε να μας λυθεί το πρόβλημα. Θα λύναμε το πρόβλημα της ΧΩΡΑΣ. Αλλά και αυτή τι έκανε για να αξίζει να της λυθεί το πρόβλημα... ίσα ίσα, το ξέρει από που πηγάζει και το μαστιγώνει. Αχχχχχ κι άλλο, Κι άλλο, πιο μακριά οι χαρακιές, κι άλλο μακριά. Ευτυχώς και πάλι που τα δύο άτομα(τόσα θυμάμαι) που ξέρουν για το πλάνο δεν διαβάζουν το blog...

Βλέπετε η λεπτομερής έκθεση του σχεδίου(ανέφικτο μεν, δεξιό, χιουμοριστικό και ορθότατο δε), που τόσο διακαώς επιθυμώ να κάνω είναι αδύνατη υπό τις παρούσες συνθήκες, διοτι θα μαθευτεί. Και ενώ όλοι θα το συμμερίζόνταν η ρετσινιά πέφτει στον πρώτο που θα μαλακιστεί αρκετά για να το εκστομίσει. So much for anonymity in blogging.

Γι αυτό θα κάνω ρε ένα blog και θα το ονομάσω Γιώργος Παπαδόπουλος, το πιο συχνό όνομα. Και θα λέω ότι θέλω, όποτε θέλω για όποιον θέλω και για την πάρτη μου όπως θέλω χωρίς να υπάρχει περίπτωση να με μάθει κανείς. Γιατί Γιώργηδες υπάρχουν πολλοί. (ΝουΔου όμως ένας).

Να προσπαθώ να πω το πιο απλό πράμα(περαν του σχεδίου που είναι κομμάτι πολύπλοκο) μήνες τώρα και να μην μπορώ, προς φόβον της έκθεσης και της βλαμμένης αξιοπρέπειας... αϊ σιχτίρ πια. Τα blog είναι για να είνα ανώνυμα προς τους φίλους και γνωστούς. Θες να γνωρίσεις κόσμο; Φρόντισε να μην σε ξέρουν από πριν. Άπαξ και αυτό χαλάσει και όσοι σε γνωρίζουν και τους βλέπεις ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ σε διαβάζουν πέθανε το blog. Είναι πλέον για να γράφω μαλακιούλες, βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις και ποιηματάκια και να χαλάω 2 ώρες για να κάνω ένα ποστ γεμάτο υπεκφυγές, που αν δεν με ήξερε κανείς θα ήθελα 2 λεπτά και θα ήταν και καλύτερο ΓΙΑ ΜΕΝΑ.

Παίδες δεν παλεύεται άλλο η κατάσταση, όχι άλλο... και η αρχή γίνεται σήμερα.
Ο φίλος του Οικονόμου καβάλήσε τον δράκο και έφυγε δικάβαλο με τον Νίκο προς το ηλιοβασίλεμα τρώγοντας σουβλάκια, ρολάρωντας εικοσάζαρα και τραγουδώντας με γεμάτο το στόμα
"Σαν του ΠΑΟΚ την ομάδα
δεν υπάρχει στην Ελλάδα
ομαδάρα δοξασμένη
και με δάφνες στολισμένη".

Ο ξενώνας από σήμερα άδειασε και ΠΩΛΕΙΤΑΙ.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σου έρχονται όμως κάπου κάπου και κάτι εμπνεύσεις... Και γιατί παρακαλώ Πωλείται ο Ξενώνας???

ο φιλος του οικονομου είπε...

Οι εμπνεύσεις είναι παροδικές και όσο παραμένουν ατομικές είναι και ασήμαντες.

Ο ξενώνας πωλείται γιατί άδειασε και είναι κρίμα τόσο ωραίο και μεγάλο κτίριο να μείνει άδειο. Κάνει και για γιατρείο.

Τώρα αν ρωτάς γιατί άδειασε είναι απλό. Έπαψε προ πολλού να εξυπηρετεί τους λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκε. Και η βλάβη είναι μη αναστρέψιμη. Έτσι ο Μέρφυ έφυγε και πήρε και τον Οικονόμο και τον φίλο του μαζί να χαρούνε τα λεφτά τους στις Μπαχάμες.

DRN 06 είπε...

Έλα ρε αλήθεια αδειάζεις τον Ξενώνα; Κι εγώ που πίστεψα πως είναι ένα διαφημιστικό κόλπο...

ο φιλος του οικονομου είπε...

@Dreamon: Ναι είναι αλήθεια. Ο Ξενώνας άδειασε.

@Όλους όσους διάβαζαν το blog:
Το blog αυτό εν αρχή είχε σκοπό να αφήσει κάτι στην ανθρωπότητα. Μια τράπεζα χιούμορ, ειρωνίας, καφρίλας ή και καθαρής αποσταγμένης ηλιθιότητας στην οποία θα μπορούσε να ανατρέξει όποιος ήθελε κυρίως για να γελάσει και έπειτα για να προβληματιστεί.

Πιστό σε αυτό του τον ρόλο το blog έμεινε περίπου μέχρι το Δεκέμβρη. Εν τω μεταξύ είχε γίνει γνωστό, κάτι που δεν επεδίωξα, ανάμεσα σε κάποιους γνωστούς και φίλους και σε κάποιους που δεν ήθελα να το ξέρουν.

Στην συνέχεια και για δικούς μου λόγους που δεν έχω ακόμα εξιχνιάσει πλήρως η κατεύθυνση του blog πέρασε στην καταγραφή της καθημερινότητας, εικόνων συναισθημάτων μπλα μπλα μπλα. Και θα μπορούσε ίσως να συνεχίσει έτσι. Except some people knew.

Οπότε έφτασα τις προάλλες να θέλω να πω κάτι, να το βγάλω από μέσα μου. Και να μην μπορώ για να μην εκτεθώ.

Εκεί κατάλαβα οτι δεν μπορούσα να εκφραστώ ελεύθερα στο ίδιο μου το blog (όπως και τώρα δεν μπορώ) και μου την βίδωσε και μούτζωσα την όλη υπόθεση. Γι αυτό ο Ξενώνας κατέβασε ρολά και κρέμασε πωλητήριο.

ΥΓ: ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΕΘΑ ΜΕΣΙΤΕΣ

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάντως δε συμφωνώ.....

ο φιλος του οικονομου είπε...

Σε τι από όλα Μαριάννα μου

Εξύμνoς είπε...

Κι ομως ηταν πολυ σπουδαιο!
Διαβασα πραγματα που δεν θα μπορουσα να διαβασω αλλου, γνωρισα ενα γαματο ατομο, ελιωσα στα γελια, συγκλονιστηκα!!

Δεν μπορεις να λες "μαλλον τιποτα σπουδαιο"

Και αφου πιστευεις οτι πρεπει να "αδειασεις τον ξενωνα" καντο.

Θα χαρω ομως να σε διαβασω σε ενα μπλοκγ διαφορετικου η και του ιδιου κονσεπτ.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ο φιλος του οικονομου είπε...

Ο ξενώνας ξανασηκώνει (παρά τις για το αντίθετο διαβεβαιώσεις) το ασημένιο του κεφάλι πάνω από την πόλη όπως το πάλαι ποτέ ερπετό του μύθου.

Δεν πρόκειται για θεαματική επάνοδο αλλά μάλλον για ένα ύπουλο σούρσιμο.