Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Ανωριμότητα!!

Τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να είμαι ένα από τα πιο ανώριμα άτομα για την ηλικία μου.
Παλιά μου έλεγαν οτι είμαι πολύ ώριμο παιδί, τώρα μου λένε οτι σκέφτομαι ανάποδα. Νομίζω οτι κάπου στο λύκειο λόγω κεκτημένης ταχύτητας βγήκα από την πίστα και με προσπέρασαν πολλοί στην κούρσα προς την ωρίμανση.

Τι είναι ωριμότητα; Δεν ξέρω ακριβώς αλλά υποθέτω οτι χοντρικά είναι η αντίληψη των πραγματικών αναγκών και στόχων σε κάθε περίπτωση και οι ανεύρεση των ανάλογων ενεργειών για την εκπλήρωσή τους.

Αν τα παραπάνω είναι σωστά τότε τα τελευταία δύο χρόνια έχω μάλλον φανεί πολύ ανώριμος. Δεν έχω καθορίσει τους στόχους μου. Έχω πολύ αμυδρά αντιληφθεί τις ανάγκες μου. Και δεν έχω βρει (πόσο μάλλον κάνει) τις σωστές ενέργειες για την περαίωση κανενός από τα δύο.

θα έλεγε κανείς οτι η ανωριμότητα είναι μεγάλο πρόβλημα. Είναι αδύνατο να πας μπροστά στην ζωή σου όντας ανώριμος. Ποτέ δεν θα ανέβεις κοινωνικά, ποτέ δεν θα σε σέβονται. Ανάλογα με το που ήσουν στην αφετηρία ίσως περάσεις πολύ άσχημα εξαιτίας της ανωριμότητας.

Φυσικά όμως τίποτα δεν έρχεται χωρίς τίμημα. Δεν θυμάμαι αν έχω μιλήσει για Faustian Bargains σε αυτό το blog αλλά μεταφορικά ιδωμένα αποτελούν ένα πρίσμα μέσα από το οποίο μπορεί κανείς να δει καθαρότερα την πορεία του ανθρώπου γενικά.

Ειδικότερα σε αυτή την περίπτωση για να ωριμάσει κάποιος πρέπει να πληρώσει το ανάλογο τίμημα.

Προχθες είχα βγει με μια παρέα και πήγαμε με στο θησείο.

Θέλαμε να τσιμπήσουμε κάτι και πήγαμε στο Φίλοιστρον. Αυτό με την ταράτσα με θέα. Το μαγαζί ήταν πιο κυριλέ από ότι φανταζόμασταν με αποτέλεσμα να είμαστε περιτρυγυρισμένοι από ανθρώπους που όλοι είχαν κάτι σοβαρό να πουν. Δίπλα έλεγαν για διάφορα οικονομικά προβλήματα. Πιο πέρα για τα σχολεία των παιδιών. Εμείς αναλύαμε τις δηλώσεις Πολύδωρα. Και κρατάγαμε τα γέλια μας μην χαλάσουμε την ησυχία όταν κάποιος εξήγησε οτι μορμολύκεια είναι οι μορμόνοι λύκοι.

Μια συμφωνία με τον διάβολο δεν γίνεται πάντα εν γνώσει και των δύο πλευρών. Ή τουλάχιστον εν πλήρει γνώσει.

Αυτοί που μας περιέβαλαν ήταν σίγουρα πολύ πιο ώριμοι. Είχαν προβλήματα, ανάγκες και λύσεις. Αλλά εμείς απολαύσαμε την θέα περισσότερο.

Για να είσαι ώριμος, πρέπει να θυσιάσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου. Για μένα αυτό το κομμάτι είναι πολύτιμο. Και θα χρειαστούν αρκετές σφαλιάρες μέχρι να ξεκολλήσει γιατί είναι το κομμάτι που με κρατάει παιδί. Είναι το κομμάτι που με κάνει να απορώ ειλικρινά γιατί κάποιος ψεύδεται στην τηλεόραση. Είναι το κομμάτι που με κάνει να απορώ ειλικρινά γιατί ο φιλάργυρος εργολάβος, λάδωσε τον πολιτικό. Είναι το κομμάτι που με κάνει να απορώ ειλικρινά γιατί αυτή η όμορφη και έξυπνη κοπέλα είναι ερωτευμένη με αυτόν που είναι κενός από μέσα.

Απαντήσεις που κάποιος πιο ώριμος θα γνώριζε με την πρώτη ματιά. Απαντήσεις που ένα παιδί της πρώτης δημοτικού θα έδινε τελείως διαφορετικά.
Ανωριμότητα είναι το χιούμορ. Είναι η δύναμη που γέννησε τον Peter Selers(και τον σκότωσε επίσης)
Είναι ο ρομαντισμός. Είναι η ανάγκη να γονατίσεις για να ζητήσεις στην αγαπημένη σου να σε παντρευτεί αντι να το πεις με e mail.
Είναι η άρνηση οτι το προφανές υπάρχει. Είναι η άρνηση οτι υπάρχει κάτι προφανές.
Είναι αυτό που με κάνει να σκέφτομαι τρεις φορές τι ακούω, να γράφω μόνος μου και να κόβομαι. Να περιμένω αυτο που δεν θα γίνει ποτέ να γίνει πρώτη φορά.

Τι είναι ωριμότητα; Δεν ξέρω ακριβώς αλλά υποθέτω οτι είναι η αυτόβουλη ή όχι παραχώρηση της αθωότητας έναντι της παροχής έτοιμων απαντήσεων και μεθοδολογίας.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

;-) Μόνο ανωριμότητα δεν δείχνει το γράψιμό σου.

Έχουμε κοινούς προβληματισμούς και μού αρέσει αυτό.

Πριν 2 χρόνια, ήμουν και εγώ προσηλωμένος στους στόχους μου (3η Λυκείου γαρ) θυσιάζοντας ίσως το κυριότερο πράγμα για οποιονδήποτε έφηβο. Την προσωπική μου ζωή.
Όλοι όσοι περάσαμε στην πολυαγαπημένη μας ΣΧΟΛΗ πρέπει να την στερηθήκαμε ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω...

Τα τελευταία 2 χρόνια μού συμβαίνει και εμένα κάτι πρωτόγνωρο. Δεν μπορώ πλέον να συγκεντρωθώ στους στόχους μου όπως άλλοτε! Θέλω μεν να επικεντρωθώ και το προσπαθώ, αλλά κάπου κάτι σκαλώνει.
Για παράδειγμα, πολλές φορές, εκεί που ετοιμάζομαι να εντρυφήσω σε κάτι, είτε αυτό είναι Ανάλυση είτε Φυσική κλπ. (ξέρεις εσύ, μην καρφωνόμαστε και πολύ) και ενώ την επομένη μπορεί να γράφω εξετάσεις, τυχαίνει να ακούσω ή να μού καρφωθεί στο μυαλό ένα τραγούδι. Ε εκεί ακριβώς σταματάνε όλα! Αν δεν το ακούσω αμέσως θα στριφογυρίζει συνέχεια στο μυαλό μου σαν στοιχειό και δεν θα μπορέσω να ξαναδιαβάσω. Το πρόβλημα όμως δεν σταματάει εκεί! Μετά την ικανοποίηση του ακούσματος του τραγουδιού, έρχεται και το αντίκτυπό του στην ψυχολογία μου! Εδώ είναι τα δύσκολα... Άντε τώρα να πείσεις τον ευατό σου να κάνει υπομονή, να συνεχίσει. Πολύ δύσκολο.

Πίστευα, όπως πολλοί από ΕΜΑΣ, ότι με την είσοδό μου στην ΣΧΟΛΗ, θα άλλαζε γενικά η ζωή μου. Όχι δραστικά βέβαια, επειδή ήξερα τις δυσκολίες που ακολουθούσαν. Απλά ήθελα και σκεπτόμουν έτσι για να αντέξω την ήδη δύσκολη κατάσταση της 3ης Λυκείου.

Τέλος πάντων... Ξέρεις τί πιστεύω εγώ? Αυτό που βιώνουμε, σε διαφορετικές εκφάνσεις ο καθένας μας, είναι το ξέσπασμα ενός υπό καταπίεση ακόμη και σήμερα ρομαντισμού (ίσως αυτού μιας χαμένης εφηβείας).

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω αυτό. Ίσως και να μην πρέπει να το αντιμετωπίσω.

Αυτά. Ήθελα να τα πω.

==================================

(http://rapidshare.com/files/35360895/Ntalaras__Aki_Panou__-_Thelo_na_ta_pw.rar)

Θέλω να τα πω
χωρίς να με ρωτήσεις...
Θέλω να τα πω,
όπως υπάρχουν στο μυαλό...
Άλλο εξομολόγηση
και άλλο απαντήσεις.
Θέλω να τα πω
σαν να παραμιλώ...

Θέλω να τα πω.

Τούτος ο τάφος,
δεν είναι τάφος.
Είναι παραδείσου η πόρτα
στον αναμάρτητο.

Τούτος ο τάφος,
δεν είναι τάφος.
Είναι των παθών σου το τέλος,
η απολύτρωση.

Τούτος ο τάφος,
δεν είναι τάφος.
Είναι η σωτηρία του κόσμου
και το δικαίωμα.

ο φιλος του οικονομου είπε...

Το γραψιμό μου ίσως να μην προδίδει ανωριμότητα. Το οτι κάθομαι και γράφω ομως ίσως.

Με λίγα λόγια περιέγραψες την κατάσταση που ισχύει και για μένα και δεν ξέρω για πόσους άλλους ακόμα μέσα στο πολυτεχνείο.

Από την δική μου θεώρηση της κατάστασης και από ότι διαβάζω και από σένα νομίζω οτι εχουμε πέσει θύματα μιας στημένης ανταλλαγής.

Κάποια στιγμή στο παρελθόν ανταλλάξαμε την εφηβεία μας για ένα πουκάμισο αδειανό. Δώσαμε στο διάβασμα και στην είσοδο σε μια σχολή χρόνο και αξία πολλαπλάσιο από ότι τους άξιζαν. Και δεν το ξέραμε ρε γαμώτο. Δεν το ξέραμε.

Το λύκειο είναι αυτό που είναι, η σχολή είναι αυτή που είναι. Δεν παραπονιέμαι γι αυτά. Παραπονιέμαι που δεν μου εξήγησε κανείς την άλλη πλευρά της συμφωνίας.
Κανείς δεν μου είπε τι δίνω και τι παίρνω.

Άμα το δέντρο το αφήσεις απότιστο όταν δένει τον καρπό του. Λίγο και ασθενικό καρπό θα πάρεις.

Έτσι τώρα κάθομαι και γράφω στο blog αντί να διαβάζω. Γιατί δεν πιστεύω οτι το διάβασμα θα με βοηθήσει. Έτσι άυριο θα διαβάζω γιατί θα χρωστάω μαθήματα αντί να ζω.

Με προθυμία με πείσανε οτι αξίζουν τα εφηβικά μου χρόνια ως αντάλλαγμα για την "επιτυχία". Αλλά απρόθυμοι είναι τώρα να μου τα επιστρέψουν. Δεν είναι δα και αρμόζουσες στην ηλικία μου αυτές οι απαιτήσεις. Άσε που ακούγονται περίεργες και στις κοπέλες.

Από μικρό κι από τρελό είπε...

"είναι η αυτόβουλη ή όχι παραχώρηση της αθωότητας έναντι της παροχής έτοιμων απαντήσεων και μεθοδολογίας"

Θα συμφωνήσω με αυτό.

ο φιλος του οικονομου είπε...

Η μεθοδολογία, μικρή τρελή αληθολάγνα συνblogger, είναι ο τρόπος με τον οποίο διεκπαραιώνουμε κάποιες πράξεις χωρίς να ρωτάμε "γιατί;".

Αθωότητα είναι η γέννηση του "γιατί". Από το απλό "γιατί μπαμπά ο σκύλος γαυγίζει;" μέχρι το ατέρμονα αιωρούμενο "γιατί δεν μ'αγαπάς;"

Η απάντηση των ερωτήσεων αυτών σκοτώνει ένα αθώο κομμάτι μας κάθε φορά.

Η άρνηση να ενστερνηστείς τις κοινά αποδεκτές, "έτοιμες" και σωστές απαντήσεις για αυτές τις ερωτήσεις (και ίσως κάθε ενδιάμεση) είναι σαν να κρύβεσαι πίσω από το δάκτυλό σου.

Αλλά αυτό είναι ανωριμότητα δεν είναι;

Χάνεις έτσι σε σεβασμό από τους άλλους. Χάνεις και σε αυτοεκτίμηση συνεπώς. Κερδίζεις όμως την ικανότητα να ξαναβάλεις αβίαστα το δάκτυλό σου στην φωτιά ή να ξαναερωτευτείς όπως την πρώτη φορά.

Η επιλογή δική σας.