Το παλούκωμα του κόμη δράκουλα... μέρος 1

Οπου ο Τζόναθαν Χάρκερ μαθαίνει οτι για να μπει κανείς στον πύργο του δράκουλα χρειάζεται ένα μεγάλο ζευγάρι... ωτοασπίδες. Και ο κόμης υποδέχεται τον αιμοδιψή δικηγόρο, αφήνοντας την καθιερωμένη κλισέ υπόνοια.

(Χρήσιμο link καλό θα ήταν να το διαβάσετε για να έχετε μια ιδέα περι της υπόθεσης)

Η πόρτα άνοιξε τρίζοντας καθώς ο δικηγόρος την έσπρωχνε με δύναμη προς το εσωτερικό του μεγάλου παλαιού οικοδομήματος. Δεν είχε περάσει παρα ένας μήνας από τότε που ο Τζόναθαν Χάρκερ είχε λάβει την επιστολή που τον προσκαλούσε να περάσει μια βδομάδα διακοπές στα μαγευτικά όρη της Τρανσυλβανίας, σε ένα απομονωμένο κάστρο 5 αστέρων, εισητήρια και ύπνος όλα πληρωμένα με τρία γεύματα την ημέρα και καμαριέρα.
Η αλήθεια ήταν οτι στην αρχή δεν μπορούσε να κρύψει τους ενδοιασμούς του και η μνηστή του θεωρούσε τα βουνά της Τρανσυλβανίας μπανάλ μέρος για διακοπές, αλλά ο Τζόναθαν ποτέ δεν είχε αρνηθεί το τζάμπα, οπότε και δέχτηκε.

Στον δρόμο ως εκεί είχε συναντήσει κάποιους περιπλανώμενους τσιγγάνους και άλλους ντόπιους και είχε ζητήσει πληροφορίες για τον πύργο, τον ιδιοκτήτη του και τις εγκαταστάσεις υγιεινής. Το μόνο που είχε λάβει όμως ήταν μια προειδοποίηση και μια προφητεία από μια γριά χαρτορίχτρα.

Δεν είχε κάνει ούτε δυο βήματα στο εσωτερικό όταν, αφού την έσπρωξε να κλείσει, η πόρτα έκλεισε απότομα πίσω του. Ξαφνιάστηκε, πως είχε γίνει κάτι τέτοιο! Το μέρος άρχιζε να τον ταράζει και σαν να μην έφτανε αυτό από το πάνω πάτωμα ένα πιάνο έπαιζε μια απόκοσμη μελωδία. Η γριά χαρτορίχτρα είχε τουλάχιστον κατά το ήμισυ δίκιο. Ο πιανίστας ήταν όντως φρικτός. Στο άλλο μισό βέβαια είχε άδικο, σιγά μην έβλεπε ποτέ τις 10 λίρες που προέβλεψε οτι θα της δώσει.

Ταραγμένος αλλά και αποφασισμένος να προχωρήσει, ανέβηκε τις μαρμάρινες στριφογυριστές σκάλες που στέκονταν αντικριστά και οδηγούσαν από το χώλ στον πρώτο όροφο. Χρειάστηκε να επιστρατέυσει όλη την αυτοπειθαρχία του για να ακολουθήσει την μουσική αλλά τελικά έφτασε σε μια μεγάλη αίθουσα που έμοιαζε με καθιστικό εξ ολοκλήρου φωτισμένο από κεριά.

Στιβαροί πέτρινοι τοίχοι περιέβαλαν δύο βελούδινους καναπέδες στο έντονο κόκκινο που βρίσκονταν απέναντι από ένα κλειστό τζάκι, ενώ στερεωμένη λίγα μέτρα πιο πάνω η εκπληκτική -χορηγός μας- Panasonic Plasma Widescreen HDTV ABS UVA UVB & USB δέσποζε στον χώρο.
Στην άλλη άκρη του δωματίου, ελαφρά υπερυψωμένο και με την πλάτη στην είσοδο βρισκόταν το μουσικό όργανο... του εγκλήματος.

Φορώντας μια μαύρη κάπα και δύο ωτοασπίδες, στην θέση του πιανίστα, προφανώς αντί αυτού, καθόταν μια ψιλόλιγνη σιλουέτα που με το που πάτησε ο δικηγόρος το πόδι του στο δωμάτιο εγκατέλειψε τα πλήκτρα και σηκώθηκε για να τον καλωσορίσει. Ένας αναστεναγμός ανακούφισης ξέφυγε από τον Τζόναθαν καθώς προχώρησε και έτεινε το χέρι του.

"Φάκιν Τούριστς", είπε με χαμόγελο ο δικηγόρος σε άπταιστα τρανσυλβανικά όπως είχε ακούσει να τον χαιρετούν οι ντόπιοι.
"Οχι, η χαρά είναι όλη δική μου." είπε ο ψιλόλιγνος και χλωμός άνδρας βγάζοντας τις ωτοασπίδες. "Επιτρέψτε μου να συστηθώ. Κόμης Δράκουλας της Τρανσυλβανίας. Χαίρομαι που δεχτήκατε την πρόσκλησή μου κύριε Χάρκερ."
"Μα τι λέτε τώρα. Ήταν τιμή μου που με καλέσατε."
"Δεν φαντάζομαι να είχατε κανένα πρόβλημα με τον δρόμο ως εδώ" Συνέχισε ο κόμης δείχνοντας την απαραίτητη ευγένεια και οδηγόντας τον καλεσμένο του να καθήσει.
"Δεν θα το έλεγα, ο δρόμος είναι μια χαρά. Οι ντόπιοι όμως είναι λίγο... θερμόαιμοι. Όταν τους έλεγα οτι κατευθυνόμουν εδώ, δεν το φαντάζεστε, έκαναν τα πάντα για να με αποτρέψουν. Τι περίεργο! Όπως καταλαβαίνετε... μάτωσα για να τους πείσω να μου δώσουν κατευθύνσεις."
"Σας.. εμμ καταλαβαίνω, υπάρχουν τόσες δεισιδαιμονίες σ' αυτά τα μέρη"
"Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μου είπαν. Μερικές ιστορίες τους... μου πάγωσαν το αίμα."
"Εχμμμ, δεν πιστεύω να δώσατε σημασία σε όλα αυτά, τα... χμμ πως να το πω... παραμύθια των χωρικών"
"Φυσικά και όχι κύριε. Αλλιώς θα έπρεπε να πιστέψω οτι θα μεταμορφωθείτε σε λύκο και θα μου πιείτε το αίμα εδώ και τώρα." Ο δικηγόρος άφησε να του ξεφύγουν μερικά δυνατά χαχανητά και ο κόμης έσφιξε τα δόντια του με όλη του την δύναμη.
"Ε όχι και σε λύκο... σε νυχτ... Χαχαχαχαχαχα!!! Kάθε φορά εκπλήσομαι με το τι γεννά η φαντασία τους."
"Σε αυτό δεν έχετε άδικο. Αλλά δεν εκνευρίζεστε; Θέλω να πω αν εκτοξεύονταν τέτοια ψεύδη εναντίον μου θα μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι." Ο κόμης έδειξε με τρεμάμενο χέρι μια καρέκλα στον Τζόναθαν και του έγνεψε να καθίσει.
"Σας παρακαλώ ας μην πούμε τπτ άλλο για αιμ... για τους μύθους των ντόπιων εννοώ... Εξάλλου έχουμε πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα να συζητήσουμε."
"Έχετε δίκιο, συγχωρείστε με" Ο δικηγόρος κάθισε αναπαυτικά και περίμενε με προσοχή την συνέχεια του κόμη.
"Να, δεν σας έχω πει όλη την αλήθεια για την επίσκεψή σας εδώ".

Υγ: Έχω γράψει και την συνέχεια αλλά προσπαθώ να μην κάνω πολύ μεγάλα τα κομμάτια
Υγ2: Κατερινα ίσως στην κάνω την χάρη... έσω έτοιμη.
Υγ3: It's coming...