Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Η συνάντηση...

Το ποίημα "η συνάντηση" είναι του DonaldDuck από το stixoi.info

Ξεπρόβαλε απ'τη γωνιά του δρόμου
τα μάτια της, δυό ιστορίες τρόμου
τα χείλη της, σημάδι του κινδύνου
αρχαίο φάντασμα από ομίχλη του Λονδίνου

Έφεγγε το σοκάκι,όπου πατούσε
στάθηκε ξαφνιασμένο το φεγγάρι και κοιτούσε
αύρα ολόλευκη ήταν τυλιγμένη
θεά η ίδια ή θεών αγαπημένη

Έμεινα παγωμένος να κοιτάω
αδύναμος πίσω ή εμπρός να πάω
καθώς πλησίαζε η πηγή του δέους
επικαλούμουν το θεό του ελέους

Ξάφνου μπροστά μας άνοιξε μιά πόρτα
τυλίχθηκε η μορφή της άπ'τα φώτα
μα πριν διακρίνω όσα είχα ξεχάσει
αυτή με είχε ήδη προσπεράσει

Έφεγγε το σοκάκι,όπου πατούσε
και το φεγγάρι από ψηλά,μελαγχολούσε
αύρα ολόλευκη ήταν τυλιγμένη
θεά η ίδια,η παλιά μου αγαπημένη

Πραγματικά μαγευτικό νιώθω σαν να το βλέπω μπροστά μου...

κι αυτό δικό μου
Είσαι γραμμένη στις καρδιές των ναυτικών
κι όμως κανείς να σου το πει δεν θα τολμήσει
κόρη γοργόνας, ερωμένη ξωτικών
είσαι η αυγή, είσαι το σούρουπο κι η δύση

Είσαι το κύμα που χτυπάει την στεριά
και λίγο λίγο κατατρώει τα σωθικά της
Είσαι αλύγιστη στο μένος του Βοριά
Είσαι το απόγειο του έρωτα της μάχης

Μα υπάρχει κάτι που ξεχάσαν οι καιροί
και τώρα πάλι το ξεθάψαν οι ανέμοι
σε μια αμμουδιά ένα αταξίδευτο σκαρί
για σένα φτιάχτηκε κι ακόμα σε προσμένει

Κάθε νυχτιά λοιπόν πριν βγει ο Αυγερινός
τα γλαροπούλια τραγουδούν το καλεσμά του
και κάθε πλάσμα, που τ' ακούει, της νυκτός
νιώθει την λύπη μου και πέφτει του θανάτου

-----------------------------------------------------------------

Ψυχρό αγέρι σε φυσάει στ' ανοιχτά
και ξένη αύρα σε χαϊδεύει κι αρμυρίζει
το πρόσωπο σου που ούτε λίγο δεν γυρνά
στεριά να δει... γι αυτό ποτέ του δεν δακρύζει

4 σχόλια:

Ms Colourfull είπε...

clap clap

υπεροχα και τα δυο!
...και ειδικα το δευτερο....

Skouliki είπε...

με μπερδευεις πολλες φορες

αλλα με γοητευεις κιολας

ο φιλος του οικονομου είπε...

Αυτή είναι η δουλειά του παραμυθά σκουλήκι...

fresco είπε...

τα σχόλια που πήγαν από το τελευταίο σου post???

byeee;-)