Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Εκτίμηση...


Όταν έχεις ανάγκη απο βοήθεια... σε κάτι που όμως θα έπρεπε να μπορείς να κάνεις μόνος σου αναγκάζεσαι να ρίξεις τα μούτρα σου και να την ζητήσεις.

Δεν θα την ζητήσεις όμως από κάποιον που θαυμάζεις, ούτε από κάποιον που εκτιμάς, ούτε έστω από κάποιον που σέβεσαι γιατί θα πέσεις στα μάτια τους και αυτό δεν σου αρέσει. Σε νοιάζει... σε ενοχλεί να ταπεινώνεσαι έστω λίγο μπροστά τους. Μετά δεν μπορείς να τους κερδίσεις πάλι εύκολα... και το θέλεις, το χρειάζεσαι αυτό.

Εύχεσαι τότε να υπήρχε κάποιος που να μπορούσε να σε βοηθήσει αλλά που να μην σε νοιάζει τι σκέφτεται και τι αισθάνεται για σένα. Κάποιος που όσο και στα μάτια του να πέσεις δεν σε ενδιαφέρει. Δεν σε ενδιαφέρει γιατί τον εκτιμάς και τον σέβεσαι όσο και το κομπιουτεράκι που σου βγάζει τα ημίτονα. Σαν εργαλείο.

Μπορεί να χρησιμοποιείς το ίδιο κομπιουτεράκι χρόνια. Να χεις λύσει εκατοντάδες ασκήσεις και ποτέ να μην έχει πέσει έξω. Να σε έχει βγάλει απ' τα δύσκολα πάνω από μια φορά. Να μην το αλλάζεις με τίποτα. Αλλά δεν είναι παρά ένα κομπιουτεράκι. Πόσο να εκτιμήσεις, πόσο να σεβαστείς ένα κομπιουτεράκι;

Κάνει πράξεις, βγάζει αριθμούς, λέει κρύα αστεία... Αλλά πάλι αυτό κάνουν τα κομπιουτεράκια. Γιατί θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί αλλιώς; Γιατί θα έπρεπε σε κάτι να διαφέρει;
Δεν μπορείς να περιμένεις από ένα κομπιουτεράκι να κάνει την υπέρβαση...

2 σχόλια:

Skouliki είπε...

δεν ριχνεις μουτρα αν ζητας βοηθεια
κατα εμε..δεν ειμαστε σουπερμαν ολοι

εγω αγαπωωωωωωωω ετσι το ρολοι μου
ειναι το δικο μου λατρεμενο κομπιουτερακι

ο φιλος του οικονομου είπε...

Αν ζητάς βοήθεια για κάτι που είναι δουλειά σου να κάνεις και που έπρεπε να μπορείς να το κάνεις... για μένα μια μικρή ντροπη ή αμηχανία πρέπει να την αισθάνεσαι... Αυτό εννοούσα.

Καλά κάνεις και το αγαπάς... δεν θα τα φτιαχνες μαζί του όμως έτσι?
(Βέβαια αν τα έχετε να ζήσετε να ευτυχίσετε και να κάνετε πολλά ρολογάκια)