Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Αμφιβολίες

Γειτόνισσα Γειτόνισσα
κακούργα δολοφόνισσα
μου πάτησες το δάχτυλο
κι εγώ πολύ επόνεσα

Γιατί καλέ γειτόνισσα
με πάτησες και πόνεσα
Γι αυτό κι εγώ μωρή τρελή
ποτέ μου δεν σε χώνεψα


Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν είμαι ένας μεγάλος ποιητής κλεισμένος στο σώμα ενός ηλεκτρολόγου. Αν κάποτε το έργο μου θα μνημονεύεται ανάμεσα στους εξερευνητές της σκέψης και δερματόδετοι τόμοι με χρυσά γράμματα θα περικλείουν τα ποιήματά μου. Ή αν απλά παλεύω να φτιάξω ρίμες, με λέξεις που δεν ξεχωρίζουν απ' τις άλλες για τίποτα. Αν είμαι μόνο ένας απ' τους αμέτρητους τραβαδούρους που ουδέποτε θα γράψουν κάτι σημαντικό.

Βέβαια μετά γράφω κάτι σαν το παραπάνω. Και οι αμφιβολίες μου διαλύονται μονομιάς.

2 σχόλια:

μ είπε...

Είσαι μεγάλος.
Είσαι πελώριος.
Τόνοι θα'ναι οι τόμοι σου!
(το -νοι με βλάχικη προφορά για να τονιστεί)

ο φιλος του οικονομου είπε...

Ευχαριστώ πολύ... το ξέρω... αν όταν (σύντομα) κατακτήσω ολόκληρη την σκάλα της ποίησης σε θυμάμαι ακόμα θα σ στείλω ένα αυτόγραφο... αν το ξεχάσω, ε δεν πειράζει.