Μαλακία: The origins

Μιας και προσφάτως δεν έχω κάτι ιδιαίτερο για να κλαφτώ... λέω να κάνω μια μελέτη πάνω στις απαρχές τις μαλακίας, κυριολεκτικής και μεταφορικής και συγκεκριμένα στην πηγή του ονόματος, καθώς και μερικά γενικά σχόλια.

Έγκριτοι γλωσσολόγοι από Ευρώπη και Αμερική διεξήγαγαν συνέδριο στις Βρυξέλες για το θέμα ενώ εγώ σκεφτόμουν μόνος μου τις παρακάτω εκδοχές.

1) Η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό ενός μικρού παιδιού όταν στο σχολείο, στο σπίτι, ή στα σχολικά του βιβλία συναντήσει την υπό μελέτη λέξη είναι φυσικά το μαλακός. Βέβαια σε λίγα μόλις χρόνια θα αντιληφθεί το λάθος του καθότι ως γνωστόν με κάτι μαλακό δεν γίνεται μαλακία. Αυτό θα τον στρέψει αναμφίβολα στην επιστήμη οπου αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψει τον όρο μαλάκιο. Σουπιές, καλαμάρια και χταπόδια με πολλά πλοκάμια παρελαύνουν συχνά από το οικογενειακό τραπέζι συνοδεύομενα σχεδόν πάντοτε από σάλτσες, χορταρικά και γκρίνια που δεν τα τρως. Αυτό κι αν είναι μαλακία...

/*
2) Ένας Jedi με το όνομα Alek Squinquargesimus (Δεν κάνω πλάκα, ψάξτε το) παρασύρθηκε από τις διδασκαλίες του άρχοντα των Sith Darth Revan και εξέπεσε στην σκοτεινή πλευρά της δύναμης. Μαζί με τον Darth Revan μετέτρεψαν την δημοκρατία σε αυτοκρατορία των Sith (δεν ξέρω πόσες φορές έχει γίνει αυτό πραγματικά) μέχρι που πρόδωσε τον αφέντη του (ούτε αυτό ξέρω πόσες φορές έχει γίνει) και σχεδόν κατάφερε να τον σκοτώσει.
Και λέω σχεδόν γιατί τελικά ένας ανανεωμένος Darth Revan πιστός στην δημοκρατία τον βρήκε και τον σκότωσεεεεεεεε.
Ο έκπτωτος jedi που σας έλεγα είναι ο Darth Malak... τυχαίο;;;
*/

3) Η τρίτη μας εκδοχή έρχεται από την κεντροδυτική Ευρώπη και συγκεκριμένα από ένα έθνος τόσο καλλιτεχνικό και έναν λαό τόσο εκλεπτισμένο που θεωρεί τον μπερέ και το τσιγγελωτό μουστάκι αξιοπρεπή εμφάνιση. Σε αυτό το έθνος για να περιγράψουν κάτι κακό χρησιμοποιούν την χαριτωμένη λέξη "μαλ". Στην χώρα αυτή, και μάλιστα στην πρωτεύουσά της, έχουν ως γνωστόν διατελέσει πρόσφυγες τόσο ο Εθνάρχης όσο και ο Δράκουλας. Γυρνώντας λοιπόν πίσω, γοητευμένοι από την φινέτσα και με όνειρα εξυγχρονισμού και εξευρωπαϊσμού έφεραν και αυτή την λέξη στις βαλίτσες τους. Βέβαια για να πείσουν τον κόσμο να την χρησιμοποιήσει δεν μπορούσαν να κάνουν ότι ο Καποδίστριας με τις πατάτες και έτσι ο Εθνάρχης αποφάσισε να την ενσωματώσει στις μεταρυθμίσεις του. Όποτε λοιπόν χτιζόταν μια καινούρια πενταόροφη με αντιπαροχή θέλωντας να δείξουν πόσο κακό ήταν το σπίτι πριν έδειχναν το καινούριο και έλεγαν. Να μια "μαλ"ακία.

4) Οι καντάδες στην Κέρκυρα, που όσο να το κάνουμε μια κουλτούρα παραπάνω από την Λάρισα την έχει, δίνουν και παίρνουν ακόμη και στην σημερινή εποχή του broadband internet και της κρατικοποίησης των τραπεζών. Από τα τραγούδια που τείνουν να επιλέγουν τα ερωτοχτυπημένα νυχτοπούλια των επτανήσων ξεχωρίζει το "άστα τα μαλλάκια σου" λόγω της απλότητας της μελωδίας αλλά και του ελεύθερου από δεσμεύσεις όπως στέκες, χτένια και μπικουτί... ρομαντισμού. Το αθάνατο όμως ζηλόφθονο πνεύμα των Ελλήνων γειτόνων καθώς και η ευρηματικότητα που αυτό γεννά συνήθιζαν να ρωτούν όσους απέτυχαν να αγγίξουν την καρδιά της εκλεκτής για τι "μαλλάκια" τραγούδαγαν. Μια παρανόηση, μια παρήχηση και αυτό που ακολουθεί μετά από άλλη μια νύχτα χωρίς την αγαπημένη έφτασαν σε αυτό που ξέρουμε σήμερα.

Τι είναι η μαλακία και γιατί την χρησιμοποιούμε σαν λέξη μας εξηγεί ωραία ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο βιβλίο του "Εγχειριδιο Βλακείας"
Ένα απόσπασμα.

"Λες μαλάκας και καθάρισες
Δεν υπάρχει ιδεωδέστερη λέξη άμεσης και καταλυτικής προσωπικής κριτικής. Οι λέξεις μαλάκας μαλακία και τα παράγωγά τους χρησιμοποιούνται για πρόσωπα και καταστάσεις που ξέφυγαν της κοινής λογικής ή και των ηθικών αισθητικών κριτηρίων. Ένα καλλιτεχνικό έργο, μια πολιτική δήλωση ή ενέργεια απαξιώνονται μονολεκτικά και αστραπιαία ως "μαλακία". Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα, δεν υπάρχει ίσως ο χρόνος, η διάθεση ή η ικανότητα για εμβάθυνση..."

Αυτά, ελπίζω να τα βρήκατε διαφωτιστικά.