Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Το παλούκωμα του κόμη δράκουλα... μέρος 2

Όπου ο Τζόναθαν ανακαλύπτει τον πραγματικό άρχοντα του πύργου του κομη Δράκουλα και πως μια μετα-κόμη-ση μπορεί να είναι πολύ πιο πολύπλοκη από όσο φαίνεται, όταν έχουν λόγο και οι νύφες του Δράκουλα.

Η βδομάδα δωρεάν παραμονής του Τζόναθαν στο κάστρο πλησίαζε στο τέλος της, στο μεταξύ όμως ο δικηγόρος είχε αρχίσει να συμπαθεί το αιμοσταγές βαμπίρ(κι ας μην το ήξερε ακόμα) Έβρισκε ότι είχαν πολλά κοινά στην νοοτροπία.

"Μάλιστα κόμη, έλαβα την τελευταία αλληλογραφία και όλα έχουν πλέον τακτοποιηθεί"
"Πολύ ωραία Τζόναθαν. Μπορείς να μου τα πεις άλλη μια φορά όλα μαζί;"
"Φυσικά. Μου ζητήσατε να χρησιμοποιήσω τις γνωριμίες μου στην Αγγλία για να αγοράσω εκ μέρους σας μια έπαυλη με εννιά κρεβατοκάμαρες, τέσσερα σαλόνια, εφτά χωλ, τέσσερα για τα σαλόνια και τρία εφεδρικά. Τρείς τραπεζαρίες ολυμπιακών διαστάσεων και τέσσερα μπάνια. Ανα όροφο.

Α! και μια σημαία της Αγγλίας που θα κυματίζει απ' έξω. Λοιπόν έκανα μια έρευνα, έγραψα σε καποιους παλιούς φίλους και βρήκα δύο πολύ καλές προτάσεις, από τις οποίες διάλεξα την μία, κανόνισα τα χαρτιά και τώρα είναι πια δική σας. Να, δείτε και μόνος σας."
"Χμμμ, γιατί αυτή και όχι την άλλη;"
"Στην άλλη ζει εδώ και χρόνια η Βασίλισσα"
"Αχα! Κατάλαβα. Πολύ ωραία τότε θα δώσω εντολή να ξεκινήσουν οι ετοιμασίες για την μετακόμιση"

Εκείνη την στιγμή, στην πόρτα του καθιστικού οπου ο δικηγόρος και ο κόμης συνομιλούσαν εμφανίστηκε μια αέρινη γυναικεία μορφή. Ο Τζόναθαν στην σύντομη παραμονή του στο κάστρο είχε μία ή δύο φορές διασταυρωθεί με τις γυναίκες του δράκουλα αλλά πάντοτε προσπαθούσε να τις αποφεύγει. Αν και ιδαίτερα όμορφες και οι τρείς είχαν κάτι το αλλόκοτο πάνω τους, κάτι που τον ωθουσε να είναι επιφυλλακτικός. Τα μακριά ίσια μαλλιά τους, το κατάλευκο δέρμα τους. Ο τρόπος που αιωρούνταν λίγα εκατοστά από το δάπεδο, ήταν ανησυχητικό.

"Επιτέλους θα φύγουμε απ' αυτό το αχούρι. Τόσα χρόνια σε παρακαλάω. Οι τοίχοι με την πρώτη βροχή πιάνουν βρύα, οι πόρτες όλες τρίζουν, τα ταβάνια είναι πολύ ψηλά και δεν μπορώ να καθαρίσω τις αράχνες"

"Μα γλυκιά μου αφού και αυτές που είναι χαμηλά δεν τις καθαρίζεις"

"Αφού ξέρεις οτι τις φοβάμαι. Το καζανάκι δεν δουλεύει, το πλυντήριο χάλασε, η σιδερώστρα δεν μου κάνει, θέλω πρέσα και χθες βούλωσε και ο νεροχύτης..."

"Ηρέμησε αγάπη μου, έτσι κι αλλιώς μετακομίζουμε, πάνε αυτά"

Στο άκουσμα της συζήτησης και η δεύτερη γυναίκα του δράκουλα πλησίασε στο μπήκε στο δωμάτιο.

"Μετακομίζουμε ακούω... και που πάμε;"
"Στην Αγγλία, ο Τζόναθαν μας βρήκε ένα καταπληκτικό σπίτι..."
"Ναι αλλά θα χρειαστεί κουρτίνες, μαξιλάρια, σεντόνια, παπλώματα. Καινούριο ψυγείο και φούρνο μικροκυμμάτων..."
"... και κλιματιστικά" συμπλήρωσε η προηγούμενη
"... φυσικά και κλιματιστικά. Θα πάρω λεφτά και θα κατέβω στην πόλη για ψώνια, δέν ξέρω πότε θα γυρίσω"

Ο Τζόναθαν άκουγε έκπληκτος. "Μα η έπαυλις είναι ήδη εξοπλισμένη με όλα τα παραπάνω."
"Άλλο το ένα, άλλο το άλλο" επισήμανε ο κόμης.

Με τις δύο να πετούν φουριόζες έξω από το δωμάτιο ο Τζόναθαν σκέφτηκε οτι θα ήταν μια καλή στιγμή να πάει και ο ίδιος να ετοιμάσει τις βαλίτσες του. Είχε περάσει μια ευχάριστη βδομάδα στα βουνά της Τρανσυλβανίας και στο μεταξύ είχε γνωρίσει έναν ισχυρό κόμη, που τώρα του χρωστούσε χάρη. Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να έχουν πάει καλύτερα.

"Εγώ όλα τελευταία θα τα μαθαίνω;" Αντήχησε στο δωμάτιο η μελωδική φωνή της τρίτης και πιο όμορφης από τις γυναίκες του δράκουλα. "Αν πρόκειται να μετακομίσουμε θα πρέπει να ετοιμάσω αποσκευές. Χρειαζόμαστε τουλάχιστον 15 κιβώτια για τα απαραίτητα."

"Αγάπη μου 15 κιβώτια έχουμε όλα κι όλα"

"Ε ωραία, θα τα πάρουμε όλα"

"Μα δεν τα χωράει το πορτ μπαγκάζ του καραβιού"

"Θα βάλουμε όσα χωράνε και τα υπόλοιπα στις καμπίνες"

"Τότε χρυσή μου δεν θα χωράμε εμείς"

"Δεν υπάρχει πρόβλημα, θα αφήσουμε τον Τζόναθαν εδώ με τα πράγματά του και θα γεμίσουμε την καμπίνα του. Έτσι θα χρέσουν όλα."

"Γλυκιά μου ξέρεις οτι αυτό δεν γίνεται"

"Ή αυτός ή εγώ"

"Κυρία μου με όλο τον σεβασμό πρέπει να γυρίσω στην Αγγλία στο τέλος της βδομάδας, επίκειται ο γάμος με την μνηστή μου"

"Τζόναθαν δεν μου είχες πει οτι ετοιμάζεσαι να παντρευτείς" παρατήρησε ο κόμης με ενδιαφέρον. "Χρυσή μου γέμισε την καμπίνα του. Και εσύ Τζόναθαν, δες το σαν χάρη."

Υγ: Και πάλι προτείνω να διαβάσετε μια περίληψη του κανονικού έργου, για να ευχαριστηθείτε αυτό περισσότερο.

1 σχόλιο:

Ανέμελη Βοσκοπούλα είπε...

Αυτό είναι που λέμε άφησε το γάμο και πήγε για πουρνάρια...