Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Thoughts on extinction

Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι θα γίνει όταν εκλείψω σαν είδος. Δηλαδή εγώ και οι όμοιοι μου.
Τι θα γίνει όταν το κυρίαρχο είδος μας εξαφανίσει... breeds us out ρε αδερφέ (αυτό πως μεταφράζεται στα ελληνικά -εξαφάνιση σε βάθος χρόνου;;;-)

Η απάντηση είναι φυσικά "τίποτα το ιδιαίτερο", η φύση, ο πλανήτης και το σύμπαν γύρω του προφανώς δεν δίνουν μια για το τι θα γινω εγώ. Τι εγωιστής που είμαι. Η ζωή συνεχίζεται, ανακυκλώνεται και προχωράει ανεξάρτητα του πόσα είδη εξαφανίζονται, πόσα νέα εμφανίζονται και πόσα παραμένουν.

Βέβαια, παρά το γεγονός οτι ξέρω (ή υποπτεύομαι) τα παραπάνω, συνεχίζω να ζω στον πλανήτη γη την Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου και να κυλιέμαι στον μικρόκοσμο που αποτελεί το περιβάλλον μου. Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό. Δεν έχω (ούτε εγώ ούτε κανένας άνθρωπος, όσο προικισμένος κι αν είναι) την δυνατότητα να κάνω την υπέρβαση.
Γι αυτό η προοπτική της εξαφάνισής μου με ενοχλεί.

Με ενοχλεί και ψάχνω κάτι για να με καθησυχάσει αυτ;o τo κρύo απόγευμα του Σεπτεμβρίου. Ε λοιπόν, μόλις το βρήκα. Μπορεί να με εξαφανίσει το κυρίαρχο είδος αλλά και αυτό με τα μυαλά που κουβαλάει θα εξαφανιστεί. Θες το λες φαινόμενο του θερμοκηπίου... Θες το λες πυρηνικός χειμώνας... Θες το λες Αρτέμη, όπως θες το λες.

Γι αυτό κι εγώ σήμερα θα κοιμηθώ με το κλιματιστικό, το θερμοσίφωνα και το κομπιούτερ ανοιχτό... και θα στείλω και προκλητικά e-mail στην Ινδιά και το Πακιστάν...

6 σχόλια:

Φωτεινή Κανάκη είπε...

"Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι
και μια Καίτη, θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην,
θα μου γράψει ένα γράμμα - και νεκρό θα με βρίσει..."

....αυτό το ποίημα μου έφερες στη σκέψη αμέσως με το που διάβασα τα λόγια σου...

Το έχουν μελοποιήσει και τα Διάφανα Κρίνα...

Είναι του Κώστα Ουράνη-σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις σου το λέω..

:))

μ είπε...

Το θέμα είναι ότι με την καταστροφή του περιβάλλοντος εξαφανίζονται εκατοντάδες άλλα είδη. Και μέχρι να εξαφανιστούμε εμείς θα έχουν εξαφανιστεί ακόμα περισσότερα. Άρα κλείσε το κλιματιστικό σου! :)

ο φιλος του οικονομου είπε...

Μίου με το ποίημα αυτό έχω κάποια ιστορία... Το είχα ξαναθυμηθεί σε ένα ποστ του dreamon... άστο καλύτερα...

Δεν το κλείνω δεν το κλείνω... να μαζευτούν και τα άλλα είδη να πετάξουμε έξω το κυρίαρχο... αλλιώς ας κάτσουν να εξαφανιστούν...

Skouliki είπε...

e μαλλον τιποτα δεν θα γινει
ας εξαφανιστουμε μπας και σωθει τιποτα αλλο
φιλια

dkrl είπε...

Δεν ξέρω αν θα βρείτε συναφές αυτό που θα παραθέσω (είμαι και σε περιέργη ψυχολογικά κατάσταση αυτή τη στιγμή), οπότε μην πυροβολείται τον πόστερ. :-)

Τρελοί και άγγελοι (Ντύλαν Τόμας)

Μουσική-Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής

Τί κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις;
Εδώ δεν έχει τόπο να σταθείς.
Ανήμπορος στον ήλιο ανεμίζεις
συντρίμμια και κουρέλια μιας ψυχής.

Τί κάθεσαι εδώ πέρα και πεθαίνεις
και ψάχνεις για καινούργιες προσευχές;
Το χάλασμα το βλέπεις και σωπαίνεις.
Φθινόπωρο κι αρχίζουν οι βροχές.

Τί κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις;
Εδώ δεν αγαπάνε τους τρελούς.
Τις νύχτες ματωμένος φτερουγίζεις
μ' ανύπαρκτα φτερά για τους πολλούς.

Αυτά είπε σ' ένα ποιητή δικό μας
και τράβηξε για το φεγγάρι ο Ντύλαν Τόμας.

(Και για όποιον/α θέλει να το ακούσει: http://www.youtube.com/watch?v=EiycGs6QNOo)

Tzeve είπε...

εξαρτάται το τι μηχανικός είσαι...αν εκλείψουν πχ οι πολιτικοί μηχανικοί...τέρμα πια τα κτιριάκια και οι κατασκευές...αν εκλείψουν οι ηλεκτρονικοί μηχανικοί...τέρμα οι πλακέτες και τα μικροτσιπ...κάπου θα μας λείψεις σίγουρα πάντως...