Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Paranormal Zombieland

Συγχωρείστε με που δεν βρήκα έναν καλύτερο τίτλο για να πω οτι είδα το paranormal activity και το zombieland. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου γι αυτό.

Λοιπόν το paranormal activity είναι μια μαλακία και μισή. Αν το δείτε για θρίλερ αποκλείεται να τρομάξετε. Δείτε το rec αντί αυτού. Αν το δείτε σαν κωμωδία (το έχουν αυτό οι ταινίες τρόμου)... μην μπείτε στον κόπο είναι άθλια ταινία έτσι κι αλλιώς. Δείτε αυτό το βίντεο και ευχαριστήστε με που σας γλίτωσα από μιαμιση ώρα μπούρδες.




Spoiler!
Το zombieland είναι ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΙΝΙΑ. Θα λάμβανε επάξια μια θέση ανάμεσα στα έπη στον προσωπικό μου, αξιοζήλευτο τοίχο της φήμης ΑΛΛΑ... Αλλά στο 56:01 μια κοπέλα πυροβολά με καραμπίνα και δεν κουνιέται καν το χέρι της. Κύριε σκηνοθέτα ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ ΤΗΝ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ. Ντροπή και αίσχος, οι καραμπίνες κλωτσάνε κύριε σκηνοθέτα.

Η ταινία αρχίζει με απίστευτο γέλιο, μπόλικη καφρίλα και σωστό χιούμορ, παρουσιάζοντας τον κεντρικό αντι-ήρωα που, παρά το ευαίσθητο έντερό του, επιβιώνει στον γεμάτο ζόμπι κόσμο ακουλουθώντας πιστά κάποιους κανόνες. Μετά πετυχαίνει τον κροκοδειλάκια, ο οποίος διασχίζει την Αμερική σε αναζήτηση μιας γκοφρέτας. Μέχρι εκεί η ταινία ΤΑ ΣΠΑΕΙ. Όχι, αλήθεια τα σπάει.

Φυσικά, τα ωραία πράγματα κρατούν λίγο. Σύντομα μπλέκονται οι γκόμενες και για την επόμενη μισή, ξέρω γω, ώρα η ταινία πηδάει από κλισέ σε κλισέ σαν ντοπαρισμένος βάτραχος που τον κυνηγάνε αφηνιασμένες πάπιες ζόμπι. Την λύση δίνει ένας (χου γιου γκόνα κολ) Γκοστ Μπάστερ, που θυσιάζει τον εαυτό του για να σπάσει τον φαύλο κύκλο και να ξαναδώσει σαν φιλί της ζωής, στην ταινία, τη απαραίτητη καφρίλα που χρειαζόταν.

Μετά τα πράγματα κυλάνε ψιλοαναμενόμενα, ένα ζόμπι τρώει ένα πιάνο στο κεφάλι και χωρίς να το θέλει χαρίζει το βραβείο του καλύτερου σκοτωμού της βδομάδας σε μια ηλικιωμένη κυρία. Ο πρωταγωνιστής ρίχνει την γκόμενα που το έπαιζε δύσκολη ενώ δεν ήταν και πάμε με ρελαντί στο φινάλε, το οποίο είναι ικανοποιητικά αιματηρό, αρκετά αστείο και δυστυχώς προβλεπόμενα σιροπιασμένο αλλά δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας τώρα. Ο κροκοδειλάκιας δεν πεθαίνει και αυτό γαμεί γιατι τον πήγαινα και ο πρωταγωνιστής γαμεί, ενώ δεν τον πηγαίνει, αλλά δεν πειράζει, κι αυτόν τον πήγαινα.

ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΤΕ

και να μην δειτε το paranormal activity.

Υγ: Γιατί ζόμπι;;;
Γιατί να είναι τα ζόμπι αυτά που πρέπει, σε ταινίες και παιχνίδια, να πληρώνουν το άχτι του κάθε τρελάρα.
Μα ελάτε τώρα, δεν μπορείς να βάλεις κάθε δωδεκάχρονο να σκοτώνει καλούς οικογενειάρχες. Θα κοιτάζει τους δασκάλους του και θα του μπαίνουν ιδέες. Πρέπει να σκοτώνει πράγματα χωρίς παρελθόν, κοινωνικές σχέσεις και στόματα να θρέψουν. Πράγματα που δεν θα λείψουν σε κανέναν. Τώρα τέτοιες φάσεις είναι τα ρομποτ και τα ζόμπι. Άντε και οι ναζί και οι Ρώσοι ενίωτε. Μα αυτοί είναι και οι κακοί συνήθως.

Τώρα γιατί στην μάχη αυτή νικάνε τις πιο πολλές φορές τα ζόμπι, δανείζοντας το κακόμοιρο πετσί τους για γάζωμα;; Ε σε σχέση με τα ρομπότ, όταν τα πυροβολάς κάνουν *ΠΛΑΤΣ* αντί για *ΜΠΖΙΤ* (που μόνο κάτι πειραγμένους της Σ θα ικανοποιούσε)

(Η παραπάνω επιχειρηματολογία, υπήρχε πάνω-κάτω σε μια εκπομπή bleep bloop στο college humor)

5 σχόλια:

Φωτεινή Κανάκη είπε...

Χτες είδα για μισή ώρα την ταινία σπιρτόκουτο-δεν άντεξα παραπάνω...οπότε τα ζομπάκια μάλλον άνετα τα κοίταζα!!!:)καλό Σαββατοκύριακο!!

DRN 06 είπε...

Κι έλεγα να το δω το paranormal activity... Καλά λες, θα δω το Rec που πάντα το ανέβαλα...

ο φιλος του οικονομου είπε...

Μίου τι έλεγε το σπιρτόκουτο;;;
Τα ζομπάκια επιτελούν θεάρεστο έργο κι ας μην το ξέρουν.

Dreanon
Το rec είναι πολλές φορές καλύτερο και πολλές φορές τρομακτικότερο. Σαν να λέμε τώρα ματς Ολυμπιακός Παναθηναϊκος με φίλαθλους και από τις δύο ομάδες, χωρίς διαχωριστικά και αστυνομία.

Φωτεινή Κανάκη είπε...

Είναι μια ελληνική παλιά ταινία,όπου υπάρχει ένας έντονος ψυχολογικός πόλεμος ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας και πολύ βρίσιμο πέφτει και φωνές δυνατές..οργή,θυμός,και τα σχετικά...Μια φίλη μου το είδε και σε παράσταση θεάτρου...Πώς άντεξε;!!

Skouliki είπε...

εγω δν εχω δει το συγκεκριμενο
φιλακια