Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Η πρώτη μέρα...

Το ξημέρωμα της πρώτης μέρας βρήκε τον κύριο Έντισον να πίνει τον καφέ του βιαστικά, στο τραπέζι της μεγάλης τραπεζαρίας της μονοκατοικίας στα προάστια του Σικάγο. Η προαγωγή του σε διευθυντή πωλήσεων στην μεγάλη διαφημιστική φίρμα είχε φέρει τα αντίστοιχα οικονομικά προνόμια και μαζί τους την δυνατότητα να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Δηλαδή μια μονοκαοικία με ευρύχωρη τραπεζαρία στα προάστια του Σικάγο γι αυτόν και την γυναίκα του.

"Αγάπη μου, σου σιδέρωσα την γραβάτα που μου ζήτησες χθες το βράδυ."
"Την είδα αγάπη μου, ευχαριστώ. Πρέπει όμως να φύγω τώρα αλλιώς θ' αργήσω στην παρουσίαση."
"Καλή επιτυχία αγάπη μου, κοίτα να τους σκίσεις τους Ιάπωνες."

Ο κύριος Έντισον δεν είχε κανένα παράπονο από τον γάμο του. Κάτι που ελάχιστοι από τους φίλους και συνεργάτες του θα μπορούσαν να πουν. Αγαπούσε πολύ την γυναίκα του, το ίδιο και αυτή και τα δεκατέσσερα χρόνια που ζούσαν ευτυχισμένοι μαζί ήταν η καλύτερη απόδειξη. Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό του ο κύριος Έντισον ξεκίνησε από το σπίτι του γεμάτος όρεξη, μπήκε στο αμάξι του, γύρισε τα κλειδιά και έφυγε για μια ακόμα όμορφη μέρα.
Μπαίνοντας πιο βαθιά στην πόλη η κίνηση πύκνωνε καθώς εμφανίζονταν όλο και περισσότερα αυτοκίνητα που μετέφεραν τους ιδιοκτήτες τους στον τόπο εργασίας και ο κύριος Έντισον πλησίασε στο πρώτο φανάρι. Κοίταξε τα φώτα για να δει αν μπορεί να περάσει. Αυτό που είδε όμως δεν του πρόσφερε καμία χρήσιμη πληροφορία. Το φανάρι ήταν μπλέ. Το φανάρι ήταν μπλε; Τι πρέπει να κάνεις μπροστά σε ένα μπλέ φανάρι; Σκέφτηκε γρήγορα και αποφάσισε οτι ήταν καλύτερα να σταματήσει παρά να ρισκάρει να περάσει παράνομα. Πάτησε με δύναμη το φρενο και το αμάξι του ακινητοποιήθηκε λίγα μέτρα από το φανάρι. Αμέσως πίσω του ακούστηκε μια συναυλία από φρεναρίσματα και κόρνες κάθε είδους και έντασης. Με αγωνία γύρισε και κοίταξε την ουρά από βιαστηκά σταματημένα αμάξια και νευριασμένους οδηγούς και έπειτα πάλι το φανάρι που τώρα ήταν πράσινο. Βιαστικά όπως είχε σταματήσει πάτησε αυτή την φορά γκάζι και το αμάξι τινάχτηκε μπροστά.

Μισή ώρα αργότερα, στο γραφείο του βουτηγμένος σε χαρτιά και γραφήματα που θα έπρεπε να επιστρατεύσει για να εντυπωσιάσει την Ιαπωνική φίρμα αθλητικού εξοπλισμού και να κερδίσει ένα πολύ μεγάλο συμβόλαιο για την εταιρεία, είχε σχεδόν ξεχάσει το γεγονός, όταν και πάλι τα μάτια του άρχισαν να παίζουν παιχνίδια. Στο χαρτί που κρατούσε μέχρι πριν λίγο ήταν αποτυπωμένη μια έρευνα αγοράς με εντυπωσιακά αποτελέσματα, αυτό όμως που έβλεπε ο κύριος Έντισον ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό. Ήταν σαν το φως να διαπερνούσε το χαρτί, αλλά αυτό που φαινόταν δεν ήταν το ξύλο του γραφείου του που βρισκόταν ακριβώς από κάτω. Ήταν μια μπλέ λάμψη και μέσα της διάφορες ακανόνιστες σκούρες σκιές να πλησιάζουν αργά προς το μέρος του. Έγειρε το κεφάλι του στο πλάι και η οπτική γωνία του μέσα στο χαρτί άλλαξε, λες και δεν κρατούσε ένα απλό χαρτί, αλλά ένα παράθυρο μέσα από το οποίο έβλεπε σε κάποιο άλλο μέρος, ότι κι αν ήταν αυτό.

"Τόμας; Είσαι έτοιμος; Οι Γιαπωνέζοι είναι ήδη στην αίθουσα. Μην τους αφήσουμε να περιμένουν" η φωνή του Νίκολας Τζόουνς, κολλητού του φίλου από το πανεπιστήμιο και νυν συνεργάτη τον έκανε να σηκώσει απότομα το κεφάλι.
"Ναι Νικ, θα είμαι εκεί σε ένα λεπτό." Ξανακοίταξε το χαρτί με απορία. Είχε και πάλι επιστρέψει στο φυσιολογικό.

Η υπόλοιπη μέρα κύλησε κανονικά, οι Ιάπωνες έμειναν πλήρως ικανοποιημένοι από την πρόταση του κυρίου Έντισον και αποφάσισαν να του αναθέσουν άμεσα την διεξαγωγή μιας διαφημιστικής καμπάνιας σε έξι πολιτείες. Η επιτυχία του ήταν μεγάλη, μεγάλος ήταν όμως και ο φόρτος εργασίας που είχε έρθει μαζί της. Δεν του έμεναν λοιπόν πολλά περιθώρια για να σκεφτεί τίποτα άλλο, πόσο μάλλον φανάρια που γίνονται μπλέ και χαρτιά που δείχνουν σε άλλους κόσμους.

Στο τέλος της μέρας ο κύριος Έντισον γύριζε σπίτι του κουρασμένος αλλά και πολύ ευχαριστημένος που όλα είχαν πάει κατ' ευχήν. Ένα στενό πριν στρίψει για το σπίτι του και ενώ η σκέψη του πήγαινε πότε στην δουλειά και πότε στο ζεστό κρεβάτι που τον περίμενε, λίγα μέτρα μπροστά του στην μέση του δρόμου πετάχτηκε ένας άνθρωπος. Ο κύριος Έντισον τρομοκρατημένος πάτησε το φρένο με όλη του την δύναμη, έκλεισε τα μάτια και έστριψε το τιμόνι για να αποτρέψει το ατύχημα. Όταν τα ξανανοιξε δίπλα στο παράθυρό του είδε τον ρακένδυτο άνδρα που χωρίς καμία προφύλαξη είχε πάει να περάσει τον δρόμο να τον κοιτά.

Ξεπερνώντας το σοκ και βλέποντας οτι ο άλλος ήταν ζωντανός ο κύριος Έντισον ετοιμάστηκε να του βάλει τις φωνές, ομως ο άλλος ξεκίνησε να φωνάζει πρώτος.

"Έρχεται το τέλος!!! Έρχεται το τέλος!!! Δες τα σημάδια!!! Έχεις δει τα σημάδια;;;"
"Άνθρωπέ μου πρόσεχε που πας. Κόντεψα να σε σκοτώσω."
"Βρες τα σημάδια!! Έρχεται το τέλος!!!"
Φωνάζοντας αυτά ο άνθρωπος που δεν έμοιαζε να τον νοιάζει οτι λίγο έλλειψε να χάσει την ζωή του έφυγε τρέχοντας και ο κύριος Έντισον τον έχασε από τα μάτια του.
"Έχει γεμίσει ο κόσμος τρελούς. Που είναι η αστυνομία να τους μαζέψει;"

3 σχόλια:

Street fighter είπε...

Καιρο ειχες να φανεις, jackal..

μ είπε...

Ελπίζω στη δεύτερη μέρα να μην έχεις μπάτσους...

ο φιλος του οικονομου είπε...

Μάνο
Οι μπάτσοι είναι παντού και πάντα ρε... δεν χρειάζεται να τους γράψω εγώ...

Street fighter
Τσά!