Γιατί πολλές φορές ευχήθηκα στο παρελθόν να γίνω αυτό που είμαι τώρα. Και ότι παθαίνω μου αξίζει.
Η πόλη κείτεται νεκρή
κάθε διαμέρισμα αδειανό και φωτισμένο
στους ίδιους δρόμους με βιασύνη τριγυρνώ
να πάω δεν θέλω πουθενά και δεν προφταίνω
Η μέρα τέλειωσε κι αυτή
ένα δωμάτιο σκοτεινό με περιμένει
να μου θυμίζει πως κι απόψε προσπερνώ
μια νύχτα κρύα, μοναχική, συνηθισμένη
Θα θελα κάτι να σου πω
κάτι μεγάλο, αληθινό
να σε γεμίσει
μα είμαι σαν κούπα που, αδειανή
ψάχνει απ' τα χέρια αφορμή
για να γλιστρίσει
3 σχόλια:
Και κει που λέω, έφτασα στου Μέρφι, θα γελάσω, βλέπω ετούτο. Τι τρέχει;
"ένα δωμάτιο σκοτεινό με περιμένει"
Ξες πόσα σκοτεινά δωμάτια με έχουν φιλοξενήσει;
ΥΓ: Διάβασα τους κανόνες λειτουργίας σου και θα τους τηρώ κατά γράμμα.-
5* :)
Creep τίποτα δεν τρέχει. Και αυτό είναι το πρόβλημα.
Να μαντέψω 27;
Δημοσίευση σχολίου