Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Νεκροί και Νεκροί

Ένα επιχείρημα που ακούγεται ξανά αυτές τις μέρες είναι το εξής. "Για τον Γρηγορόπουλο(και άλλους) βγήκε όλος ο κόσμος στον δρόμο... Αλλά για τους νεκρούς στην Μαρφίν(και άλλους) δεν έγινε τίποτα".
Αυτό δεν είναι τόσο επιχείρημα, παρότι χρησιμοποιείται σαν καμουφλαρισμένο "καθίστε σπίτια σας", όσο, δυστυχώς, διατύπωση της πραγματικότητας.

Δεν θα δαπανήσω τον χρόνο μου και τον δικό σας βέβαια για να αναλύσω την επίκληση των νεκρών όταν αυτή συμβαίνει από ανθρώπους που δεν τους καίγεται καρφί για το πόσοι, ποιοι και γιατί πέθαναν παρα μόνο να κάτσει ο κόσμος ήσυχα σπίτι του. Σε αυτό θέλω να είμαι σαφής. Νομίζω όμως πως το γεγονός οτι τόσοι πολλοί χρησιμοποιούν ιδιοτελώς αυτό το επιχείρημα έχει εμποδίσει την αριστερά να αναρωτηθεί. Γιατί τελικά ο θάνατος του Αλέξανδρου προκάλεσε τόσο μεγάλη κοινωνική αναταραχή, ενώ ο θάνατος των υπαλλήλων στη Μαρφίν όχι;

Κατ αρχάς υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Ο θάνατος του Αλέξανδρου πρόκειται για εν ψυχρώ δολοφονία ενώ οι θάνατοι στην Μαρφίν είναι σε ένα βαθμό ατύχημα. Στην πρώτη περίπτωση ο Κορκονέας, ένας κρατικός λειτουργός, πυροβολεί εν γνώση του ένα παιδί ενώ στην δεύτερη αν ρώταγες τους μπάχαλους που έβαλαν την φωτιά "θέλατε να κάψετε μια έγγυο γυναίκα;" αποκλείεται να έπαιρνες θετική απάντηση. Υπάρχει λοιπόν μια διαφορά στην πρόθεση και στον ρόλο των εμπλεκομενων.

Βέβαια ο θάνατος είναι θάνατος και είναι άδικος και σκληρός και στις δύο περιπτώσεις, αυτό μας φέρνει λοιπόν ξανά στην αρχική ερώτηση και σε μια ενοχλητική διαπίστωση. Δεν είμαι υπερ της άποψης οτι μετά τα γεγονότα στην Μαρφίν θα έπρεπε όλο το κύμα ανθρώπων που διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους και που δεν έβαλαν αυτοί την φωτιά να γυρίσουν σπίτι τους και να μην ξαναβγάλουν άχνα. Αυτό θα ήταν αυτιστική συμπεριφορά. Θα έπρεπε όμως να απαιτήσουν απόδοση δικαιοσύνης και τιμωρία για τους υπαίτιους με την ίδια θέρμη που απαιτούσαν και για τον Αλέξανδρο. Αυτό όμως δεν έγινε...

Δεν μπορώ να πιστέψω οτι η αριστερά στην οποία θέλω να ανοίκω χωρίζει τους νεκρούς σε "δικούς τους" και "δικούς μας". Πόσο μάλλον τους υπάλληλους της Μαρφίν που δεν ήταν τίποτα άλλο εκτός απο αυτό... υπάλληλοι. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για να τους κατατάξει στους "δικούς τους" νεκρούς. Παρόλα αυτά το κίνημα επέλεξε να "αγνοήσει" το συμβάν, να κοιτάξει αλλού και να στοχοποιήσει μόνο κάποιους από τους υπεύθυνους.
Θα θυμάστε νομίζω όσα λέγονταν οτι ο Βγενόπουλος τους είχε κρατήσει με το ζόρι για δουλειά. Οτι, δεν πληρούντω οι κανόνες πυρασφάλειας και άλλα αληθινά ή μη.

Η φωτιά όμως δεν ξεκίνησε μόνη της. Και η αριστερά, το κίνημα, ο λαός στον δρόμο δεν απαίτησε να βρεθούν αυτοί που την έβαλαν. Ούτε φρόντισε για να μην ξαναμπει. Αυτό είναι ενοχική συμπεριφορά. Κάπου μέσα αισθανόμασταν υπεύθυνοι γι αυτούς τους θανάτους και προτιμήσαμε να κοιτάξουμε από την άλλη αντί να απαιτήσουμε δικαιοσύνη.

Υπεύθυνοι γιατί;;; Δεν ξέρω, για πολλά πράγματα. Υπεύθυνοι που δεν έχουμε ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα μπάχαλα; Υπεύθυνοι που δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τις πορείες μας. Δεν ξέρω.

Εσείς τι νομίζετε;

2 σχόλια:

ο Κυρ Αντρεας είπε...

...ο πιτσιρικάς που δολοφονήθηκε δεν ήταν ούτε αγωνιστής ούτε καταχωρημένος στις λίστες των αριστερών συνδυασμών (νομίζω),και ότι έγινε πριν δυο χρόνια δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γίνανε φέτος ή που θα γίνονται στα επόμενα χρόνια ...
κατά τα άλλα έχω βαρεθεί ότι τελειώνει σε -ισμος
κομουνισμός
καπιταλισμός
φασισμός
φιλελευθερισμός κτλ
ψόφιες λέξεις του περασμένου αιώνα
η δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει μόνο σε ολιγάριθμες κοινωνίες τύπου πόλη-κράτος
η αναρχία είναι μια ουτοπία που συχνάζουν ρομαντικοί
και οι φιλόσοφοι έχουν πεθάνει .


παρόλα αυτά πιστεύω πως τα πράγματα θα αλλάξουν (κάτι νέο θα γεννηθεί) άλλα αυτό θα γίνει (όπως πάντα)μετά από επώδυνες καταστάσεις που θα ζήσουμε ....κουράγιο!

ο φιλος του οικονομου είπε...

Ο Σταρχιδισμός όμως και ο Σαδομαζοχισμός καλά κρατούν...

Είναι οι ελπίδες του -ισμου.