Ήσουνα τι ήσουνα...

Αυτές τις μέρες διαβάζω κυρίως αυτά τα δύο site...

Επίσης εκτός αυτόυ παίζω και λίγο βόλεϋ...
(για την εικόνα υπάρχει διαγωνισμός λεζάντας, με έπαθλο μία από τις τέσσερις μούτζες που βλέπετε)

Σήμερα είχε αγώνα.

Παίζαμε με μια ομάδα που είχαμε δώσει και φιλικό στην αρχή της χρονιάς και τους θυμόμουν...
Κερδίσαμε 3-0. Ωραίο παιχνίδι.

Γενικά σε κάθε αντίπαλη ομάδα υπάρχουν καποιοι παίχτες που "τους πας" (όπως ο Χριστόδουλος) και κάποιοι που "δεν τους πας" (αντίθετα με τον Χριστόδουλο).

Ε λοιπόν! Από αυτή την ομάδα τον έναν κεντρικό ΤΟΝ ΠΑΩ.... Δεν είναι μεγάλος πάιχτης, δεν είναι ψύχραιμος, δεν είναι έμπειρος, δεν εμπνέει τον σεβασμό με το παιχνίδι του... μου μοιάζει πολύ.

Αλλά δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω που με κάνει να τον γουστάρω, ούτε καν η ομοιότητά μου μαζί του. Είναι οι μουσικές του προτιμήσεις και το τραγουδιστικό του ταλέντο και timing.

Στο φιλικό λοιπόν, πριν μερικούς μήνες. Είναι αυτός στην 3 και μπαίνω κι εγώ απέναντι.
Έχουμε το σερβίς, πλησιάζω στο φιλέ, ανοίγω τα χέρια, τσεκάρω που είναι ο πασαδόρος, ο ακραίος (ο κεντρικός είπαμε ήταν απέναντι μου) ετοιμάζομαι για την φάση και ακούω.

"Ήσουνα τι ήσουνα μια πάξιμαδοκλέφτρα...". Ο τύπος δεν ένιωθε τίποτα.

Εγώ ήμουν στην τσίτα, να προσέξω, να τρέξω, να μην μου φύγει καμιά προσποίηση του πασαδόρου, να αποδείξω στον coach οτι παίζω καλά. Και ο απέναντι τύπος πέρα έβρεχε. Δεν είχε ιδέα τι θα γινόταν στην φάση αλλά δεν του καιγόταν καρφιιιιιιιιιιιιιιιιιιι.

Έτσι μου ρθε μετά να πάω να του ζητήσω αυτόγραφο...

Μπορεί όσο παίζω βόλεϋ να παίξω κόντρα σε εκατό κεντρικούς, αλλά ο "ήσουνα τι ήσουνα" θα είναι πάνω από όλους.

ΥΓ: (όχι όμως απ' τον ΠΙΠΗ)