Τα παγώνια του Δαρβίνου... ξανά

Έβλεπα κάποτε ένα ντοκυμαντέρ που ασχολιόταν με την θεωρία της εξέλιξης, τον Δαρβίνο και τα συναφή και σε κάποιο σημείο έλεγε το εξής παράξενο.

Ο Δαρβίνος λέει, δεν άντεχε να βλέπει παγώνια. Του διέψευδαν την θεωρία περι φυσικής επιλογής (δεν εξηγείται η μακριά και όχι πρακτική ουρά τους). Τόσο πολύ τον ενοχλούσε αυτό που και μόνο η παρουσία παγωνιών του προκαλούσε ιδιαίτερη δυσφορία.
(Κατόπιν βέβαια η θεωρία του εξελίχθηκε για να συμπεριλάβει και τα παγώνια αλλά μέχρι τότε ήταν πρόβλημα).

Το παραπάνω ας πούμε "ιστορικό ανέκδοτο" χρησιμοποιώ σαν καταφύγιο όποτε βρίσκομαι σε κατάσταση σαν την σημερινή. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ!!! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΜΟΥ ΣΠΑΕΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΝΤΕΡΑ!!!

Η ύπαρξή και διαγωγή του έρχεται σε ρήξη με πρωταρχικά στοιχεία της κοσμοθεωρίας μου και δεν μπορώ. Απλά δεν μπορώ. Βρήκα το δικό μου παγώνι.
Και σε αυτή την περίπτωση όπως και στου Δαρβίνου το πρόβλημα δεν το έχει το παγώνι. Το παγώνι απλά υπάρχει. Το πρόβλημα το έχω εγώ. Μόνο εγώ.

Υγ: Υπάρχει βέβαια ο μηχανισμός που λέει "Όταν τα δεδομένα δεν συμφωνούν με την θεωρία αλλάξε τα δεδομένα όχι την θεωρία".