Ε! Ευκαιρία είναι...

Ο Νίκος κατέβηκε Αθήνα...

Και πήγαμε σινεμά να δούμε τον ironman (εν γνώσει οτι δεν θα βλέπαμε τον ironman αλλά τον Νίκο)

ήρθε στην ώρα του... δηλαδή στα πλαίσια της ανεκτής (νοητικής) καθηστέρησης... αλλά πριν αρχίσει η ταινία

(έχει συμβεί να έρθει την στιγμή που βγαίναμε και να πει
Νίκος: δεν ήρθα όταν μπαίνατε αλλά ήρθα όταν βγαίνατε)

Μπήκαμε μέσα...

στο διάλλειμα μας μυρίζει κατι σαν μανό... Κοιτάμε μπροστά και ήταν δύο βλαμμένες και έβαφαν τα νύχια τους...

Νίκος: Θα βάψετε και των ποδιών;
Κοπελα: (γουρλώνει μάτια)
ΦτΟ: Έ ευκαιρία είναι
Κοπέλα: Χαζογελάει(γιατί νομίζει οτι της την πέφτουμε)
Νίκος: Θα κάνετε και τα δικά μου;(προτείνοντας το χέρι)

Για όλη την υπόλοιπη ώρα μετά την ταινία λέγαμε και κάναμε βλακείες στην πλατεία και στον δρόμο προς το σπίτι... όταν είσαι με τον Νίκο δεν παίρνεις ποτέ λεωφορείο... πας πάντα καβάλα στον δράκο.