Το καρμικό λεωφορείο

όπως έχει πει και ο ποιητής

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης



Παρώδηση : Εγώ (Παρακαλώ διαβάστε ενώ ακούτε το τραγούδι... έκανα τόσο κόπο να πετύχω το μέτρο να ταιριάζει)

Ξύπνησα μες τον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές.
Η μια μου είπε ξέχνα το
κοιμήσου αφού το θες.
Μα η άλλη ήταν της Κυριάκη
μες απ` του πίνακα του μαύρου τις γραμμές.
Μου λεγε σήκω θα χρωστάς
τις μερικές διαφορικές...



Μαθήματά αμέτρητα
μα διάθεση μικρή.
Δεν λέει ομώς να κάθομαι
μου το λεγες κι εσύ.
"Πάρε το δύο σαράντα δύο
στριμώξου στο λεωφορείο γινέ πελτές.
Κι αν δεν χωράς δεν είσαι ο μόνος
φριχτός της αγκωνιάς ο πόνος."
Τις πληγές μου να μετράω
να βλαστημάω που πονάω μα δεν με ξες
θα φτάσω εγκαίρως θες δεν θες...



Αχ το ταξίδι τέλειωσε
μπήκα στο Ε Μι Πι.
Αν ηταν η πορεία μου
λιγάκι πιο μικρή.
Δεν θα χε πήξει η ζωή μου
που την μισή πετώ στο δρόμο το πρωί.
Και παίζω με την άντοχή μου,
να το αντέξει η να φλιπάρει η καψερή;
Να με κρατάει ως να γυρίσω,
στο μάθημα να ξεψυχίσω πήγα προχθές
Θα καταντήσω σαν κεφτές...


H μοίρα είναι αυτή που κατηύθηνε το χέρι του σχεδιαστή να βάλει την στάση του 242 εκεί... η μοίρα οδήγησε τον εργάτη που έχωσε την ταμπέλα... ή μοίρα φέρνει κάθε μέρα τον οδηγό εκεί.
Ποιός ξέρει τι καρμικό φορτίο υπάρχει σε εκείνο τον καταραμένο τόπο; Ποιός ξέρει πόσες αμοιβάδες, πόσοι δεινόσαυροι και πόσοι επαρχιώτες (δλδ πρωτόγονοι βάρβαροι σύμφωνα με την τελευταία μόδα) έχουν βασανιστεί εκεί;

Υποθέτω οτι μετά από χρόνια, οι εξωγήινοι, οι Ελ ή οι Νεφελίμ που θα κατακτήσουν τον κόσμο θα ταλαιπωρούνται το ίδιο σε αυτό το σημείο, μέχρι κάποιος να δεήσει να το κυρήξει out of bounds μπας και γλιτώσουμε