Η φιλομερφική βραδιά

Ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα ο Μέρφυ έπινε τον καφέ του στην κουζίνα και διάβαζε την "αντικειμενική" του. "Μεγάλη έκπληξη στην προηγούμενη αγωνιστική του πρωταθλήματος, όπου οι Λατινοαμερικάνοι παίχτες της νεοφώτιστης ομάδας από την επαρχία, τίμησαν την φανέλα νικώντας καθαρά, τους Λατινοαμερικάνους και ενίοτε Σκανδιναβούς, παίχτες της πρωτοκλασάτης ομάδας της πρωτεύουσας..." έγραφε στην πρώτη σελίδα. "Αποδίδει η πολιτική αποκέντρωσης, δηλώσε ο υπουργός εσωτερικών. Ενώ γνωστός βιβλιοπώλης ανέφερε οτι στα αποδυτήρια του φαβορί είδε ένα νέφελιμ που, χρησιμοποιώντας ρώσικη τεχνολογία, είχαν βάλει εκεί οι Λατινοαμερικάνοι μετανάστες. Συνέχεια σελ 3."

Πάνω που πήγαινε να γυρίσει σελίδα νά σου κι ο οικονόμος με την αλληλογραφία στο χέρι.
Μέρφυ: Τι νέα Watson?
Οικον: Fan letters... και λογαριασμοί κύριε
Μέρφυ: Ωραία άσε τους λογαριασμούς για τώρα και φέρε τα γράμματα από τις θαυμάστριες
Οικόν: Τις ποίες κύριε;
Μέρφυ: Ε καλά... τους θαυμαστές τότε
Οικόν: Τους ποιούς κύριε;
Μέρφυ: Τι σκατά ποιός μου έστειλε fan letter ο Ε.Τ.
Οικόν: Εγώ κύριε
Μέρφυ: Ναι; Και τι θες;
Οικόν: Αύξηση κύριε
Μέρφυ: Φέρε τους λογαριασμούς και δρόμο...
Οικόν: Μάλιστα κύριε.
Μέρφυ: Τσουτσέκι... που θες και αύξηση.

Για να δούμε ΔΕΗ(ΕΡΤ, δημοτικά τέλη κλπ), ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΟΣΕ, ΟΥΛΕΝ, φροντιστήρια, NOVA, δόσεις για το στεγαστικό, δόσεις για το δάνειο που πήρα για να ξεχρεώσω το στεγαστικό... πςςςςςςς πόσες σελίδες είναι; τουλάχιστον γλίτωσα το χαρτί υγείας.

Μέρφυ: Οικονόμε έλα δω!
Οικόν: Μάλιστα κύριε
Μέφυ: Θα πάς να κάνεις μεταφορά υπολοίπου της κάρτας σε άλλη τράπεζα
Οικόν: Δεν γίνεται κύριε
Μέρφυ: Γιατί;
Οικόν: Δεν υπάρχουν άλλες τράπεζες κύριε. Την προηγούμενη φορά μετέφερα το υπόλοιπο πίσω στην τράπεζα που πήραμε την κάρτα στην αρχή.
Μέρφυ: Αυτό είναι το πρόβλημα της εποχής... Δεν υπάρχουν αρκετές τράπεζες... Και τι θα κάνουμε τότε;
Οικόν: Τι θα λέγατε για μια... φιλανθρωπική βραδιά κύριε...
Μέρφυ: Χμμμμ, ίσως την πάρεις την αύξηση τελικά.... Και ποιν λές να καλέσουμε;
Οικόν: Αφήστε το πανω μου κύριε

Ο Ξενώνας έλαμπε από καθαριότητα και glamourιά... Τα τραπέζια ήταν στρωμένα με μεταξωτά τραπεζομάντηλα και χρυσά κουτάλια. Πολυέλαιοι κρέμονταν από τα ταβάνια... Σαν ένα συνιθισμένο βράδυ στο σπίτι της Γιάννας Αγγελοπούλου... Οι καλεσμένοι άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να καταφτάνουν... Πρώτος ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, έπειτα οι τρείς πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων και τέλος ο γνωστός μεγιστάνας των παιδικών παιχνιδιών με κάρτες Seto Kaiba... με τον αδεφό του τον Mokuba...

Μετά τις χαιρετούρες και τα φιλιά και ενώ ο mokuba ρωτούσε συνέχεια... "Πότε θα με απαγάγουν αδερφέ" κάθισαν όλοι μαζί να δουν anime μπας και έσκαγε το μαλακισμένο...


Με τον mokuba να έχει απορροφηθεί τελείως από τις πορωτικές ατάκες του shogoku και να ρωτάει ακατάπαυστα "αλήθεια αδερφέ παίρνουν τόσα λεφτά από το κράτος οι δικαστικοί;" προχώρησαν στην αίθουσα μουσικής και χωρού οπου ο οικονόμος είχε ετοιμάσει μια συλλογή από γνωστά αγαπημένα τραγούδια

Για να μην πολυλογούμε έτσι κάπως πέρασε η βραδιά με χωρό τραγούδι και χαβιάρι από λεχώνα φάλαινα. Μέχρι που στο τέλος βγήκε ο δίσκος "υπέρ συντηρήσεως του ξενώνα τούτου και αναπαύσεως του ιδιοκτήτου υπο των τραπεζών" έψελνε ο οικονόμος ενώ περιέφερε τον δίσκο και μάζευε τις προσφορές των καλεσμένων...

Πλούσιοι και τσιγκούνηδες μεν... αλλά το σωστό να λέγεται... Ο δίσκος γύρισε γεμάτος.... είχε πάνω αποτσίγαρα, τσίχλες, χαρτομάντηλα, φυστίκια για την μαϊμού και τον φιμωμένο Mokuba.

ΥΓ: Τι να περιμένει κανείς άλλωστε απο μια κοινωνία που την πιο σοφή κουβέντα την έχει πει ο Μπαλού;