Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

Ο Μέσος Έλληνας

Ένδειξη ξυπνητηριού:
Ωρα 19/10/07
Μέρα 3 πμ
(ναι τα printf φταίνε)

Η νύχτα έχει από ώρα απλωθεί στην πολύ glamourάτη περιοχή που βρίσκεται ο ξενώνας και γι αυτό κοστίζει μία περιουσία το ενοίκιο. Τίποτα δεν τολμά να διαταράξει την ηρεμία που επιβάλλει το σκοτάδι... και γιατι να το κάνει άλλωστε. Θα έπρεπε να υπάρχει σοβαρός λόγος για να σπάσει κάποιος αυτή την μυστικιστική συμφωνία σιωπής.

"Ποιός ΜΑΛΑΚΑΣ χτυπάει το κουδούνι άγρια χαράματα... Μη κατέβω κάτω και τον ασφαλίσω στον ΟΓΑ."

Η κραυγή απόγνωσης του Μέρφυ αντηχεί στο τετράγωνο. Μετά βίας σηκώνεται απ' το κρεβάτι και κοιτώντας το ξυπνητήρι διαπιστώνει οτι ίσως τελικά υπάρχει και πιο καραγκιόζης άνθρωπος από τον νυχτερινό του επισκέπτη(ο προγραμματιστής που μπέρδεψε τα printf εν προκειμένω). Όταν φτάνει στην πόρτα να ανοίξει, φορώντας ακόμα τις πυτζάμες και με τον εγκέφαλο στραγγισμένο απο καφεΐνη βρίσκει εκεί τον οικονόμο ντυμένο στην τρίχα και με το καλύτερό του χαμόγελο να υποδέχεται τον (όχι ακριβώς)καλεσμένο.

Στην πόρτα στεκόταν ένας λεπτοκαμωμένος άντρας με καπαρντίνα, μαύρα γυαλιά και καπέλο που έκρυβε το μισό του πρόσωπο...

Το νυσταγμένο μυαλό τουΜέρφυ δεν άντεξε... λύγισε
"Α!! σε ξέρω εσένα είσαι ο... είσαι ο...ο επιθεωρητής Κλουζώ. Είμαι ο μεγαλύτερος θαυμαστής σας θα μου δώσετε ένα αυτογραφο;;; Έχω δει όλες τις ταινίες του ροζ πάνθηρα... και έχω όλα..."
"Μην τον παρεξηγείτε κύριε είχε ταραγμένη παιδική ηλικία" έσπευσε να τα μπαλώσει ο οικονόμος, "θα του βάλω καφέ και θα συνέλθει, μέχρι τότε καθίστε και έρχομαι αμέσως"

Μερικές ώρες και αρκετό καφέ μετά, ο Μέρφυ έχει πειστεί οτι δεν πρόκειται για τον Κλουζώ και αναδιπλώνεται στην πολυθρόνα του. Με βλέμα που θα ζήλευε και ο Καρδινάλιος Ρισελιέ εξετάζει τον επισκέπτη σιωπηλός, χωρίς να τον αφήνει από τα μάτια του.

"Επιτρέψτε μου να συστηθώ" επιτέλους μίλησε ο αγνωστος καπαρντινοφόρος "δεν είχα που αλλού να πάω με κυνηγάνε... Χρόνια τώρα παρακολουθούν την ζωή μου, με ακολουθούν, ψάχνουν την ιδιωτική μου ζωή και όποτε με βρουν με απαγάγουν για να μάθουν τι θέλω. Δεν αντέχω άλλο"


Ο Μέρφυ χωρίς να χάσει το ερευνητικό βλέμα λέει στον οικονόμο
"Τι λες να κάνουμε Scully? H υπόθεση φαίνεται ενδιαφέρουσα"
"Δεν ξέρω Mulder, πάντως και να την λύσεις δεν σου κάθομαι"
"Αυτό πιστεύω κι εγώ, η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω."

Γυρνώντας ο οικονόμος προς τον ακόμα πιο απεγνωσμένο μετά την ακρόαση του παραπάνω διαλόγου επισκέπτη, σκέφτεται και λέει
Οικόν: Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά κατ αρχάς ποιός είστε και ποιοι σας κυνηγάνε;
Αγνωστοςακόμα: Ποιοι με κυνηγάνε; Καλή ερώτηση. Κατ αρχάς τα κανάλια, ξέρουν τα πάντα, ξέρουν τι ξέρω, τι πιστεύω, τι έχω, τι χρωστάω, τι μ' αρέσει να ακούω, τι μ' αρέσει να βλέπω...
Εν τω μεταξύ είχε ξεκινήσει ο Καμπουράκης και ο Μέρφυ που βαριέται της συζητήσεις είχε ανοίξει την TV.
Καμπουράκης: Και τι θα πει γελοιοποιούνται οι πολιτικοί στην τηλεόραση, που 'ναι το κακό;
Οικονομέας: Ναι αλλά ο μέσος Έλληνας θέλει να βλέπει τους πολιτικούς που ψηφίζει σοβαρούς.
Όχιπλέονάγνωστος: Να είδατε τι σας λέω ακόμα και αυτό το ήξερε... Ο μέσος Έλληνας αυτό, ο μέσος Έλληνας το άλλο θα τρελαθώ.
Οικονόμος: Δηλαδή λέτε οτι είστε ο περήφημος μέσος Έλληνας.
Μέσοςελληνας: Γιατί ξαφνιάζεσαι; Πρώτη φορά με ακούς;
Οικόν: Όχι για να λέμε την αλήθεια.
Μέσοςελληνας: Αλλά όπου και να με άκουσες κανείς δεν δήλωνε μέσος Έλληνας, έτσι; Μόνο μου τα σούρνανε. Και ο μέσος Έλληνας δεν αντιλαμβάνεται τα πολιτικά παιχνίδια και η τσέπη του μέσου Έλληνα είναι άδεια και ξέρω γω τι άλλο. Αλλά μετά όλοι βγάζαν την ουρίτσα τους απόξω... Εμείς δεν είμαστε μέσοι Έλληνες όμως, είμαστε ένα κλίκ πιο πάνω χρυσή μου.
Μέρφυ(που δεν πολυπαρακολουθούσε): Έτσι είναι τα πράγματα φίλε μου, όλοι βγάζουν την ουρά τους απέξω. Αλλα μη σκάς βιώνεις κι εσύ το δράμα του μέσου Έλληνα.

Παλεύοντας να συγγρατήσει τον επισκέπτη από το να στραγγαλίσει τον Μέρφυ και ταυτόχρονα με την σκέψη να τον αφήσει να κάνει ένα μεγάλο καλό στην ανθρωπότητα ο οικονόμος προσπαθούσε να βρεί μια λύση για το προβλημα.

Οικόν: Σκέφτηκες να τους μπερδέψεις, για παράδειγμα αν άλλαζες όνομα;
Μέσοςεληνας: Το χω σκεφτεί αλλά μάλλον δεν θα αποδώσει, το χει η οικογένειά μου φαίνεται. Και η ξαδέρφη μου έχει το ίδιο πρόβλημα.
Οικόν: Γιατί, πως την λένε την ξαδέρφη σου
Μέσοςελληνας: Άστα, Κοινή Γνώμη. Τελος πάντων, σας ευχαριστώ για την σύντομη φιλοξενία, να φεύγω σιγά σιγά. Δεν κάνει να μένω σε ένα μέρος πολύ.
Οικόν: Όπως νομίζεις, καλή τύχη.

Με αυτά τα λόγια άνοιξε την πόρτα και εξαφανίστηκε το ίδο ξαφνικά όπως είχε έρθει.

"Περίεργος τύπος, δεν μ άρεσε η φάτσα του" είπε ο Μέρφυ όταν έφυγε.
"Ναι αλλά δεν έπρεπε να του πούμε να μείνει; Που θα τραβιέται τώρα;"
"Δεν βαριέσαι; Ένας περαστικός ήταν μόνο"
"Ένας περισσότερος από όσους σχολιάζουν τα πόστ μας δηλαδή"
Για άλλη μια φορά αντιτίθεται στην λογική at

5 σχόλια:

DRN 06 είπε...

Ο μέσος Έλληνας είναι η κατάρα αυτού του τόπου μου φαίνεται... Καλά έκανε ο Μέρφυ και δεν του είπε να μείνει. Βαριέμαι τους μέσους Έλληνες. Ασχέτως κι αν εγώ μπορεί να είμαι ένας από αυτούς και να μην το ξέρω ακόμη...

25 Οκτωβρίου 2007 στις 1:31 π.μ.
ο φιλος του οικονομου είπε...

Μην ανησυχείς dreamon και αυτος μας βαριέται...

Λες να είναι πολλοί... ωχ ωχ ωχ! Μη μου λες τέτοια. Για κάτσε να δεις Λιακόπουλο να μάθεις την αλήθεια.

(σ.σ. To διάβασμα Λιακόπουλου ισοδυναμεί με την επιλογή του σωστού χαπιού στο Matrix. Την ανεύρεση του ιερού δισκοπότηρου. Την διαπίστωση της βλάβης, την πνευματική αφύπνιση και την οικονομική αφαίμαξη.)

Άκου λοιπόν για να μαθαίνεις.
Ανάμεσα στα ΕΛ, υπάρχει μια αφελής ομάδα γνωστη ως ΜΕΣ ΕΛ. Με αρχηγό της τον ΧΕΣ ΜΕΣ ΕΛ.
Ένα Ελοχίμ γνωστό στην πιάστα και ως ΕΛ ΜΠΕΝ ΙΖΕΛ(το πιάστα δεν είναι τυπογραφικό) με μόνη επιδίωξη την παγκόσμια κυριαρχία προσπαθεί να πείσει τα ΜΕΣ ΕΛ οτι είναι κατάλληλος για αρχηγός τους...

Τι θα απογίνουν τα ΕΛ;
Ποιός θα αποκαλύψει την πλεκτάνη του ΕΛ ΜΠΕΝ ΙΖΕΛ; (o ΧΕΣ ΜΕΣ ΕΛ πάντως κοιμάται καλά)

Όπως καταλαβαίνετε είναι μια εποχή για ήρωες... Αλλά μέχρι να εμφανιστούν ας αράξουμε στο pc να δούμε heroes.

25 Οκτωβρίου 2007 στις 6:53 μ.μ.
Gerasimos είπε...

Είναι ΟΙ Ελ και όχι ΤΑ Ελ, μα τους χίλιους ελλοχίμ!
χαχα!

30 Οκτωβρίου 2007 στις 10:55 π.μ.
ο φιλος του οικονομου είπε...

Μα το Δία έκανα τέτοιο λάθος... πάω να αυτομαστιγωθώ και έρχομαι

...censored...

(Αρκετές ώρες μετά)
Οι ελοχίμ φίλτατε ήταν 211 και γούσταραν τις κόρες των ανθρώπων...
Αμα θες έχω εδώ μαστίγιο να εξιλεωθείς ;)

30 Οκτωβρίου 2007 στις 12:55 μ.μ.
Gerasimos είπε...

Εχω κι εγώ, και το χρησιμοπιήσα, εξ ου και το πρωινό της ώρας (ξέρεις, το πρωί το αυτομαστίγωμα είναι πιο λυτρωτικό)

31 Οκτωβρίου 2007 στις 7:05 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)