O Μέρφυ πήρε τ' όπλο του.

Μια νύχτα σαν όλες τις άλλες ο Οικονόμος κοιμόταν στο κρεβάτι του κάνοντας υποχθόνια όνειρα κοσμικής κυριαρχίας όπως πολλά χρόνια τώρα. Μια μέρα θα γινόταν ο απόλυτος δικτάτορας του Σύμπαντος, ο Galactus θα έτρεμε στην παρουσία του, ο Griffith θα γονάτιζε στα πόδια του, ο Stewie θα τον αναγνώριζε ως αφέντη. Ο Liako θα ξεχνούσε μονομιάς τα Νεφελίμ και θα έγραφε τα μπρούτζινα βιβλία. Το έχουν προφητέψει οι προφήτες ,το αποδεικνύουν οι αριθμοί... Οικονόμος=715=Παρασκεύη=Δευτέρα. Τα είχε υπολογίσει όλα, τα πάντα, μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Κολλούσε όμως στο πρώτο και σημαντικότερο βήμα. Δεν μπορούσε να καταφέρει τον Μέρφυ να του δώσει αύξηση.

Την θυελώδη ονειροπόληση, περίπου 3,45 fs πριν ξυπνήσει κατακλύζοντας το δωμάτιο με το γέλιο ενός παράφονα ηλεκτρολόγου (δεν του έβγαινε του ίδιου και το είχε αγοράσει από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του), διέκοψε ένας δυνατός γδούπος και μια τρομακτική δόνηση που τάραξε τον ξενώνα συνθέμελα. Αμέσως τινάχτηκε όρθιος και σε χρόνο μηδέν (ντάξει όχι ακριβώς μηδέν, ξέρετε τώρα. Εννοώ χρονικό διάστημα που σε σύγκριση με τα συνήθη κρίνεται αμελητεό. θα μπορούσα να πω dt. Αλλά δεν συνάδει με το ύφος του κειμένου) ήταν έτοιμος για δράση. Η πρώτη του σκέψη ήταν να ελέγξει κατά πόσο την πάλευαν οι επισκέπτες. Ο Μέρφυ του χε κουβαλήσει αυτή την φορά, έναν ιπποπόταμο, κι έναν εργατολόγο. Έτρεξε προς τη σκάλα και μόλις πάτησε στο πρώτο σκαλί σταμάτησε απότομα. Κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Ανέβηκε προσεκτικά την χωρίς λόγο ξύλινη και αλάδωτη σκάλα, που έτριζε τόσο που κανονικά θα έτρεχες να την ανέβεις για να γλιτώσεις τον θόρυβο αλλά την ανεβαίνεις απελπιστικά αργά για να δώσεις όλο τον απαραίτητο χρόνο στο δολοφόνο/τέρας/spawn/φάνηπάληπετραλιά να σου ανοίξει το κεφάλι στη μέση, και μπήκε στο δωμάτιο.

Τα πάντα ήταν σκοτεινά και το μόνο φως στο δωμάτιο ήταν του φεγγαριού που έμπαινε από το μισάνοιχτο παράθυρο, που κάθε τόσο χτυπούσε στο κούφωμα από τον αέρα. Όχι δεν έβρεχε. Το δωμάτιο ήταν άδειο. Έβγαλε το κεφάλι του από το παράθυρο και κοίταξε δεξιά και αριστερά. Είδε το γνώριμο πεζούλι που μετα βίας άντεχε το σώμα ενός ανθρώπου και ήταν η μοναδική οδός από το δωμάτιο προς την τουαλέτα (οποιεσδήποτε ομοιότητες με το κτίριο των ηλεκτρολόγων είναι παρατραβηγμένες). Έπειτα κοίταξε κάτω. Δεν χρειαζόταν να δει περισσότερα.

Κατέβηκε στο ένα τέταρτο του χρόνου που είχε κάνει για να ντυθεί και βρήκε τον Μέρφυ ξύπνιο μπροστά στην ΤιΒι. Όλα τα δελτία μιλούσαν για σεισμική δόνηση πολλών ρίχτερ στην ευρύτερη περιοχή του ξενώνα και το Star έλεγε για την Καλομοίρα. Εξήγησε συνοπτικά στον Μέρφυ την κατάσταση και τον ρώτησε την άποψή του.

Μέρφυ: "Elementary Watson! O εργατολόγος ήθελε να πάει τουαλέτα. Ο ιπποπόταμος γυρνούσε από την τουαλέτα. Βρέθηκαν στον δρόμο. Τσακώθηκαν. Έπεσαν. Άσε τον Μάκη να ασχοληθεί με το θέμα."
Οικόν: "Μα καλά, πως το κατάλαβες όλο αυτό"
Μέρφυ: "Το άλλο μου όνομα είναι Near..."
Oικόν: "Α!"

Εν τω μεταξύ στα δελτία είχαν βγει επιφανείς επιστήμονες σεισμολόγοι για να εξηγήσουν την κατάσταση, και να κατευνάσουν τον πανικό του κόσμου(ο οποίος τείνει να πανικοβάλεται για ιπποπόταμου πήδημα.

ΚαθηγητήςΠανεπιστημίουΑ: "Ο σεισμός ήταν 6.5456 ρίχτερ(θα πούμε για την ετυμολογία της λέξης ρίχτερ κάποια άλλη φορά)"
ΚαθηγητήςΠανεπιστημίουΒ: "Ο σεισμός όπως επιβεβαιώνουν τα όργανα ήταν 6.5455 ρίχτερ. Πάτε να πανικοβάλλετε τον κόσμο δίνοντας μεγαλύτερα μεγέθη"
ΚαθηγητήςΠανεπιστημίουΑ: "Είστε ανίδεος, και με πολεμάτε από καιρό. Σε τέτοιες στιγμές πρέπει να δείχνετε υπευθυνότητα απέναντι στον κόσμο"
ΚαθηγητήςΠανεπιστημίουΒ: "Μιλάτε για υπευθυνότητα την στιγμή που αγνοήσατε τις 150% σίγουρες προβλέψεις μου οτι θα γίνει σεισμός κάπου κάποτε"
ΚαθηγητήςΠανεπιστημίουΑ: "Ψεύδεστε κύριε. Ποτέ δεν μου καταθέσατε σχετική μελέτη"
ΚαθηγητήςΠανεπιστημίουΒ: "Μα την έριξα κάτω από την πόρτα σας. 1567 σελίδες εργασία"
ΚαθηγητήςΠανεπιστημίουΑ: "Και τι νομίζετε δηλαδή οτι εγώ θα σηκώνω όποιο χαρτάκι βρίσκω κάτω. Εγώ υπηρετώ την επιστήμη και την έρευνα κύριε. Δεν είμαι κομπογιανίτης"
ΚαθηγητήςΠανεπιστημίουΒ: "Ένα πεντακοσάευρω... κάτω από την καρέκλα σας"
ΚαθηγητήςΠανεπιστημίουΑ: "Πούν'το πούν'το;"

Έτσι ο κόσμος καταλαβαίνοντας οτι ο σεισμός σαν υπόθεση δεν είναι κάτι σοβαρό, κρίνοντας δηλαδή από τα άτομα που τον μελετάνε, μπορεί πάλι να κοιμάται ήσυχος.

Πίσω στον ξενώνα, ο Οικονόμος και ο Μέρφυ είχαν βγεί έξω να δουν τι είχε συμβεί. Η θεωρία του Μέρφυ είχε αποδειχθεί εν μέρει σωστή. Αλλά το ένα πτώμα έλλειπε. Φαινόταν μόνο ο κρατήρας από την πτώση του... εργατολόγου και πουθενά σημάδι του ιπποπόταμου. Ξαφνικά άκουσαν μια ψιλή φωνή από ένα φορτηγάκι.

Οικόν: "Θεέ μου! Το φορτηγάκι μιλάει..."
Μέρφυ: "Εδώ μιλάει ο Γιακουμάτος, το φορτηγάκι σε πείραξε;"
Φορτηγάκι: "Δεν είμαι φορτηγάκι, ο ιπποπόταμος είμαι"
Οικόν: "Θεέ μου! Ο ιπποπόταμος μιλάει..."
Μέρφυ: "Εδώ μιλάει το φορτηγάκι, ο ιπποπόταμος σε πείραξε;"
Ιπποπόταμος: "Ησυχία, μπορεί να είναι ακόμα εδώ."
Οικόν: "Ποιός;"
Ιπποπόταμος: "Το τέρας. Εμφανίστηκε από το πουθενά και εκεί που είμασταν στο πεζούλι, τρομάξαμε και πέσαμε. Ευτυχώς εγώ έπεσα πάνω στον εργατολόγο και κόπηκε η πτώση μου. Αλλά σας λέω ήταν φοβερό, είχε κάμερες παντού, θεέ μου! Είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, δεν μπορώ να καταθέσω."

Ο Μέρφυ δεν χρειαζόταν να ακούσει άλλο. Περπατώντας αργά άφησε πίσω του τον ιπποπόταμο και τον Οικονόμο που έτρεχε να τον φτάσει, Μπήκε στον ξενώνα και έφτασε μπροστά σε μια σκονισμένη πόρτα. Φύσηξε την σκόνη από την ταμπέλα και διάβασε "Σουβενιρ και όπλα. Για πυρηνικά πηγαίνετε στο Πακιστάν". Από μέσα του σκεφτόταν συνέχεια

"Μπορείς να τα βάλεις με τον Οικονόμο μου, χέστηκα. Μπορείς να τα βάλεις με τον ξενώνα μου, δεν με νοιάζει. Μπορείς να τα βάλεις με τον Παπαοδυσσέα, κακό του κεφαλιού σου. Αλλά όταν τα βάζεις με τους καλεσμένους μου, τα βάζεις μαζί μου."