Καθαρτικό και δύναμη στον συναδελφοκτόνο

Είδε ο νιός την νιά να ξεμακραίνει
Μα τον βημάτων της εκάλυψε τον ήχο
Αργού ρυθμού βόμβος βαρύς στον τοίχο
Που ζάλη και καρούμπαλα βλασταίνει

Και δεν το σταματούσε ο γελοίος
Το είχε βρει ωραία ασχολία
Έτσι είπε σ' όσους ήρθαν στην κηδεία
Αστείος και στην κάσα -αν και κρύος-

Ότι κι αν του χρεώναν δεν φτουρούσε
Στους πάντες είχε πλέον αφήσει χρόνους
Στην κοπελιά και στα παιδιά και στους γειτόνους
Κατά παράδεισο μεριά κρυφοκοιτούσε

Συνάμενος βαδίζει εν αγνοία
πως κάτι ετοιμάζει ο Άγιος Πέτρος
πως έξω θα την βγάλει και για φέτος
Κανείς δεν συγχωρεί την μαλακία

Στα συννεφά γυρνά και βρίζει τώρα μόνος
Του χρόνου όχι αυτόχειρας, μα συναδελφοκτόνος