Προς τον Βορρά...

Από μικρός αγάπαγα ν' ακούω παραμύθια
που ψέμματα κι αλήθεια, διαλύουνε στο νου
μ' από όλα ένα πίστεψα, που μου πε από συνήθεια
κάποια βραδιά που χιόνιζε, ο γέρος του χωριού

"Μία φορά κι ένα καιρό, να φανταστείς μπορείς"
"...κάποιος ταξιδευτής", έλεγε η ιστορία
"εκίνησε για να γενεί του κόσμου μαθητής
και μέτοχος του μυστικού που κρύβουν τα βιβλία

Ακούραστα ταξίδευε και πάντοτε ρωτούσε,
όποιον κι αν συναντούσε, σ' αυτή του την πορεία.
Μα όλοι τους σκυθρώπιαζαν, κανείς τους δε μιλούσε,
γιατί δεν γνώριζαν να πούν "τι είναι η ευτυχία;"

Μια νύχτα όμως ξαπόσταινε, στη μέση ενός αγρού
και βλέμα ξωτικού, πήρε να τον κοιτά
γοργά τον επλησίασε, με όψη χωρικού
και κάθισε μαζί του δίπλα από την φωτιά.

"Ξέρω τι τόσο αναζητάς, και ύπνο δεν σου χαρίζει
στο νού σου όλο γυρίζει, και βλέπω την αιτία.
Ποθείς να μάθεις διακαώς, αυτό που μας ορίζει
Θέλεις να ξέρεις ξένε τι είναι η ευτυχία"

"Μήπως καλέ μου άνθρωπε, μήπως εσύ γνωρίζεις;"

"Όχι, μα άκουσε καλά αυτό που θα σου πω
σε τούτο τον αγρό, στο φως του φεγγαριού
που ο αέρας παρασέρνει το στάχυ σε χορό
η ευτυχία μου βρίσκεται... στο χρώμα του καρπού"

Η νύχτα εκείνη πέρασε, κι άλλες πολλές ακόμη
και καραβιού τιμόνι, βρέθηκε να κρατά
του κύματος την αγκαλιά, του αέρα την αγχώνη
για την απάντησή του βάλθηκε να ρωτά

Ώσπου ένα βράδυ σκοτεινό με κρύο υποχθόνιο
της θάλασσας τελώνειο, πήρε να τον κοιτά
γρήγορα τον εσίμωσε, πανούργο και δαιμόνιο
και από κοντά του μίλησε με τη μορφή ψαρά

"Ξέρω τι τόσο αναζητάς, και ύπνο δεν σου χαρίζει
στο νού σου όλο γυρίζει, και βλέπω την αιτία.
Ποθείς να μάθεις διακαώς, αυτό που μας ορίζει
Θέλεις να ξέρεις ξένε τι είναι η ευτυχία"

"Μήπως καλέ μου άνθρωπε, μήπως εσύ γνωρίζεις;"

"Όχι, μα άκουσε καλά αυτό που θα σου πω
σε τούτο τον αφρό, στο φως του φεγγαριού
που ο αέρας παρασέρνει το κύμα σε χορό
η ευτυχία μου βρίσκεται... στ' άγνωστα του βυθού"

Και πάλι ο ήλιος φώτισε σαν χρυσαφένιος φάρος
κι ο πρώτος ήρθε γλάρος, να δείξει την στεριά
μα την ψυχή του βάραινε πάντα το ίδιο βάρος
κι απάντηση θα ζήταγε στα όρη τα ψηλά

Έτσι μια νύχτα παγερή, το πνεύμα του βουνού
με την ματιά αητού, πήρε να τον κοιτά
και τρίτο τον πλησίασε με την μορφή βοσκού
και όπως και τ' άλλα πρώτο άρχισε να μιλά

"Ξέρω τι τόσο αναζητάς, και ύπνο δεν σου χαρίζει
στο νού σου όλο γυρίζει, και βλέπω την αιτία.
Ποθείς να μάθεις διακαώς, αυτό που μας ορίζει
Θέλεις να ξέρεις ξένε τι είναι η ευτυχία"

"Μάλλον καλέ μου άνθρωπε, ούτε κι εσύ γνωρίζεις;"

"Όχι, μα άκουσε καλά αυτό που θα σου πω
σε τούτο το βουνό, χρόνια πολλά που μένω
είδα πολλούς να χάνονται για τούτο το σκοπό
κανέναν τους δεν είδα ποτέ ευτυχισμένο"



Τι έκανε ο ταξιδευτής υστερα δεν το ξέρω
δεν θα τα καταφέρω, έπειτα από κει
να ακούσω γιατί στο μυαλό το θέλω ή δεν το θέλω
μια εικόνα μου ρχεται κι εκείνη είσαι συ

Είναι η κόμη σου ξανθή σαν του σταχιού την χαίτη
Το πνεύμα σου αδάμαστο σαν τον ωκεανό
Μα η καρδιά σου είναι σκληρή σαν του βουνού την πέτρα
Και ευτυχία δεν θα δω όσο θα σ'αγαπώ



Αφιερωμένο στον Dreamon που, όπως καταλαβαίνω, μοιράζεται τις αναζητήσεις μου
και με μια μεγάλη συγνώμη που έχω εγκαταλείψει το united-fantasy.