Νιώθω τόσο μόνος...

Είναι κακό να νιώθεις μόνος...

Τι είδους άνθρωπος θα γίνω, αν τώρα είμαι τόσο μόνος;


Τίποτα δεν στέκεται μπροστά στην μοναξιά. Γιατί κάποια στιγμή ή μουσική θα σβήσει και οι στίχοι θα παλιώσουν και άσχημοι θα ακούγονται στ' αυτιά. Και οι ιστορίες ψέμματα και όχι μύθος θα 'ναι.

Ύστερα και η μπάλα θα βαρύνει και απρόθυμα, ανούσια στα χέρια θα χτυπά.

Μα και οι σχολές και οι σπουδές και τα λεφτά θα λιώσουν... χαρτιά που όσα σήμαιναν και τώρα θα σημαίνουν...

Και όταν όλα... όλα αυτά δεν θα ναι παρά τύψεις... στη θέση τους θα στέκεται και πάλι η μοναξιά.


Σαν άλλος ΩΜ λοιπόν με σώμα στιβαρό και πνεύμα ρουφηγμένο λίγο λίγο... θα παίρνω τα φάρμακά μου και θα πηγαίνω για ύπνο το βράδυ... Γιατί όχι άλλωστε, τόσοι και τόσοι δεν βρίσκουν ύπνο... μόνοι τους.


Καληνύχτα λοιπόν φίλτατοι, όσο μπορώ ακόμα να σας το εύχομαι και να το εννοώ.

Hell is other robots