Μεταφόρικαλ Σατζέσιονς

Μια φορά είχα βοηθήσει μια κυρία στο νοσοκομείο. Μου είχε ζητήσει να της κουβαλήσω κάτι τσάντες με βιβλία, γιατί αυτή δεν μπορούσε, ως ένα δωμάτιο κανα δύο ορόφους πιο πάνω. Εγώ βέβαια για άλλο λόγο ήμουν εκεί αλλά αφού μπορούσα την βοήθησα.

Όταν φτάσαμε άφησα τα βιβλία εκεί που μου είπε και την είδα να βγάζει από την τσάντα της ένα μικρό βαζάκι. Σαν αυτά που η γιαγιά μου βάζει το γλυκό κεράσι που φτιάχνει. Μέσα είχε ένα περίεργο καρύκευμα τριμμένο σαν ρίγανη. "Πάρτο" μου είπε. "Είναι φτιαγμένο από μυρωδικά που φυτρώνουν έξω απ' το Μεσσολόγγι και από βότανα της Αρκαδίας". Ανέφερε θυμάμαι και τα ονόματά τους αλλά η μνήμη μου επιλεκτικά με προδίδει και σβήνει τα σημαντικά.

Έστριψα το καπάκι και μονομιάς μοσχοβόλησε ο χωρος. Έπιασα με τα δάκτυλά μου λίγο, το έφερα στην μύτη μου και το άρωμα πλυμμύρισε τα πνευμόνια και τον εγκέφαλό μου. Μα την αλήθεια δεν έχω μυρίσει ωραιότερο άρωμα. Η νοσοκόμα που περνούσε απ' έξω με επανέφερε στην πραγματικότητα και βιαστικά έκλεισα το καπάκι και συνέχισα τον πραγματικό λόγο της επίσκεψής μου.

Κοντά δύο χρόνια τώρα το βαζάκι αυτό κάθεται πάνω στο γραφείο μου, γιατί δεν θέλω να το πετάξω. Βλέπετε καθώς βιαζόμουν να το κλείσω, εκείνη την πρώτη φορά, πρέπει να στράβωσα το καπάκι και τώρα πλέον κόλλησε και δεν ανοίγει. Προσπαθώ κάποιες φορές με όλη μου την δύναμη να το γυρίσω, άλλες αρκούμαι στο να κοιτώ μέσα από το γυαλί το άγνωστο αυτό βάλσαμο χωρίς όμως να γεύομαι το άρωμά του. Τελικά το αφήνω στην ησυχία του να στέκεται και να με κοιτά από την γωνία του γραφείου.

Όταν όμως τρίβω μετά τα δάχτυλά μου, κάτι θυμούνται από εκείνη τους την πρώτη συνάντηση και φέρνουν στα ρουθούνια μου ένα λιγοστό υπόλειμα της μαγευτικής μυρωδιάς. Μόνα τους τότε πέρνουν χαρτί και γράφουν γι αυτή υμνώντας τη. Ελπίζοντας πως κάποια στιγμή το βαζάκι θα ανοίξει ξανά και το άρωμά του θα γεμίσει και πάλι τον αέρα και θα ξανακάνει ευχάριστη την αναπνοή ανάμεσα στους πέντε προσωπικούς μου τοίχους.

Υγ: Τα ξαναλέμε Δευτέρα ή Τρίτη με φρέσκια ανταπόκριση από την μοναδική πλέον δρακοφωλιά του Βορρά και μάλλον μπουκωμένοι με τρίγωνα πανοράματος.

Υγ2: It's coming!!