Ο κακός παίχτης

Ξένο αγέρι τα μαλλιά σου διαπερνά
και ξένη αύρα σε χαϊδεύει κι αρμυρίζει
το πρόσωπο σου που ούτε λίγο δεν γυρνά
στεριά να δει... γι αυτό ποτέ του δεν δακρύζει

Δεν μπορώ να γράψω παρακάτω...
Δεν κατεβαίνει τίποτα...

Πως τα κατάφερες εσύ... που με ένα βλέμμα σου οι στίχοι γέμιζαν το χαρτί. Που μια σκέψη σου αρκούσε για να δώσει ζωή σε παραμύθια. Πως κατάφερες σήμερα να μιλάμε και να μην νιώθω τίποτα... πως;
Ο κύριος Πέννυφίδερ θα ξέρει.

Ο καλός παίχτης δεν την χρειάζεται. Ο κακός παίχτης όμως θέλει και την βοήθεια της τύχης.