Λοιπόν ξεχνάμε για λίγο τον Μέρφυ, θα σας ξενερώσω λίγο. Δεν πειράζει έτσι;
Half of the time we are gone, but we don't know where... or so she said.
Μήπως το απωθούμε... Δηλαδή επιστρέφοντας, σπρώχνουμε την ανάμνηση του μέρους σε μια γωνία ωστε να αποφεύγουμε την σύγκριση. Ή για να το προστατέψουμε... να σιγουρευτούμε οτι θα μείνει δικό μας και κανείς δεν θα μας "ψαρέψει" την τοποθεσία.
Τελείως βέβαια δεν το ξεχνάμε. Το θυμόμαστε τόσο ωστε να μας λείπει...
Έχουμε ενθύμια... λαθραία... από τα ταξίδια μας εκεί. Όπως ένα μπουκάλι άμμο από μια παραλία ή μια αχιβάδα... Ή πιο συχνά ένα τραγούδι, ένα στίχο...
Αρκούν αυτά για να θυμάσαι... Αλλά η παραλία δεν είναι άμμος και η αχιβάδα δεν είναι μόνο το καύκαλο. Μακριά απο την θάλασσα ξεφτίζουν, η αλμύρα τους διαλύεται στον αέρα.
Το τραγούδι, σε μία άρπα μόνο ηχεί σωστά και σε μια Μούσα έγιναν σπονδές για να στεριώσει ο στίχος. Μακριά τους δεν είναι παρά νότες και λέξεις.
Μπορεί να είσαι τυχερός και η Μούσα σου περάσει να σε δει. Ίσως σταθεί να αφουγραστεί για λίγο, ίσως, αν εισαι ικανός. Τότε θα πάρουν νοήμα οι ήχοι, τότε τραγούδι ή ποίμα θα γενούν. Μέχρι να φύγει πάλι από κοντά σου, άλλο απάγκιο ψάχνωντας να βρει. Ίσως γιατί φοβόσουν την φουρτούνα, μάλλον ως καπετάνιος δεν αξίζεις, ακόμα. Ο καθένας ότι μπορεί, ντροπή δεν είναι.
Τότε, όμως, θα ξαναθυμηθείς την παραλία... και θα ναι και αυτή εκεί θα δεις. Μα πάλι θα ρθει η ώρα να φύγεις . Και πάλι θα κρύψεις ένα μπουκάλι άμμο στις αποσκευές. Και πάλι θα ναι άχρηστο αν ξυπνήσεις.
Μόνο κάθε φορά που πας εκεί, όλο και πιο μικρό είναι το μέρος, όλο και λιγοστεύει η άμμος, όλο και ξεμακραίνει η θάλασσα. Και όλο και απελπίζεσαι, μα επιλογή δεν έχεις. Παίρνεις μαζί την άμμο έτσι κι αλλιώς.
Για άλλους άμμος είναι μια ζωγραφία, για άλλους μια μελωδία, για άλλους ένα ποίημα.
Άπαξ και βγήκε όμως... μέσα δεν ξαναμπαίνει. Ότι μένει μέσα μας ανήκει ακόμα, ότι έφυγε χάθηκε.
Αυτά τα ολίγα εν αναμονή του απίθανου... γιατί το αδύνατο σηκώνει πολλή άμμο... μα πολλή όμως.
12 σχόλια:
Μου άρεσε πολύ!!!
Τι πήγες και ξέθαψες βρε συ... αυτό είναι από το 2007...
Ο ποιητής τότε ήθελε να πει ότι κάθε κατάσταση που σου έχει προκαλέσει δυνατά συναισθήματα μένει μέσα σου. Κάθε φορά όμως που μιλάς, γράφεις, ζωγραφίζεις ή τραγουδάς γι αυτήν ένα κομμάτι της χάνεται ανεπιστρεπτί. Και ποτέ δεν θα ξανα αισθανθείς το ίδιο.
Αυτό ήθελε να πει και κάτι άλλο που το χω ξεχάσει δυστυχώς.
Έλα!
Είδα χτες τα παλιά σου(όχι τα παπούτσια!),την αρχή σου εδώ-εννοώ- για να καταλάβω αυτό με τον οικονόμο και τον Μέρφυ και τη διάβασα την αρχή σου και κάτι κατάλαβα!!
Σίγουρα ό,τι περνάμε- περνάει από μπροστά μας και χάνεται αλλά η ουσία είναι αυτό που παίρνουμε όσο είναι μπροστά μας...
χαχαχαχα...ούτε στα χαρτάκια, στα κινέζικα μπισκοτάκια, έχει τέτοια λόγια!!!
Εύχομαι να με εννοείς!!:))
*Η δική μου αρχή ήταν απόσπασμα από τον πρίγκιπα...και βρέθηκα τυχαία εδώ στα ιστολόγια-σαν απο περιέργεια- και το αγάπησα πολύ το όλο το χομπι-επικοινωνία!!!
**Δεν μπορείς να πεις...έβαλα και παύλες να σου διευκολύνω την μετάφραση!!χαχαχαχα...πλάκα κάνω!!
Καλό σου βράδυ!!!
***AAA!!
Και πως είδες ότι σου άφησα σχόλιο εδώ;;Έχει λειτουργία να κοιτάζεις σχολιασμό σε παλιές αναρτήσεις;;Δεν έχω ιδέα...ρωτάω για να ξέρω και εγώ να βλέπω αν κάποιος/α έχει αφήσει σχολιάκι σε δική μου παλιά ανάρτηση!!:)Ευχαριστώ!!
και εκεί με το να παίρνουμε βάλε και το να δίνουμε!!!Βασικό και αυτό!!!
Ευχαριστώ πολύ οι παύλες είναι πάντα ευπρόσδεκτες...
Πως σου φάνηκε σαν ιδέα ο Οικονόμος;
Αυτό που ήθελα να πω στο ποστ είναι, πως ότι αποκομίζουμε από ότι πέρασε από μας, όσο το σκεφτόμαστε και αντλούμε από αυτό, τόσο χάνεται. Σαν να πάρεις με το μπουκάλι όλη την άμμο της παραλίας.
Το ίδιο θα συμβαίνει και γι αυτό που δίνουμε, απλά όχι σε μας.
Υγ: Έχουν χαρτάκια τα κινέζικα μπισκοτάκια; Ω θεε μου!! Ω ΘΕΕ ΜΟΥ!
Υγ2: Όχι δεν υπάρχει τέτοια λειτουργία. Απλά εγώ είμαι omnipresent και τέτοια.
Υγ3: Άμα δεις στα δεξιά του blog υπάρχει μια βλακεία που αφιερώνει το 20% των σχολίων στα κακόμοιρα τα Τζολάκια. Εκεί δείχνει ποιό είναι το τελευταίο σχόλιο, ανεξάρτητα σε ποια ανάρτηση έγινε.
Αν βάλεις ένα τέτοιο (δεν ξέρω αν εχει ο blogger δικό του) θα μπορείς να παρακολουθείς όλα τα σχόλια. Και να είσαι κι εσύ omnipresent και τέτοια.
Εντάξει...:)
Ναι φταίει το φυσικό ξανθό που είχα μικρή...χαχαχαχα...Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό αυτό!!Σωστά στο πλάι έχει τα σχολιάκια!!
Για την ιδέα του Οικονόμου κατάλαβα-ξέρεις αγωνία με τύμπανα-...
ότι είσαι σε συνεργασία με τον Οικονόμο του Μέρφυ,ο οπόιος Μέρφυ είχε ξενώνα και καλούσε εκεί διάφορους και τους έστηνε παγίδες και τέτοια παιχνίδια σκέψεων και εσύ φίλος λοιπόν του Οικονόμου του Μέρφυ.
Στην αρχή νόμιζα ότι είστε 3 που γράφετε-εσύ ο φίλος,ο οικονόμος και ο Μέρφυ...
Αυτή ήταν η δική μου παγίδα:)
Τα μπισκοτάκια από κινέζικο εστιατόριο αν φας έχουν μέσα τους χαρτάκια με λόγια σαν αποφθέγματα...Μπισκοτάκια της τύχης!!!
Ξέρω γιατί με τον Κινέζο φίλο έτρωγα από μικρή τα χαρτάκια και όχι τα μπισκοτάκια:))
Όχι ρε μόνο τρείς. Τέσσερις είμαστε. Εγώ, ο Οικονόμος, ο Μέρφυ και ο Ξενώνας... χαχαχα
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί ή ακούσει ως τώρα. Ενδιαφέρουσα ιδέα.
Οι περισσότεροι ρωτάνε "ποιός είναι αυτός ο Οικονόμου;"
καλά το κατάλαβες αλλά δεν προχώρησε και πολύ η ιδέα.
Ωστε έχουν χαρτάκια μέσα... τι άλλο θα σκεφτούν οι Κινέζοι μετά τον Μάο και τα χαρτάκια;;;
Θα προσέχω άλλη φορά να μην το καταπίνω αλλά να το διαβάζω...
Εγώ θα φτιάξω μπισκότα Οσκαρ Γουάιλντ... θα πιάσουν...
Θα κάνω τα Τζολάκια παχύσαρκα...:)
Στην αρχή νόμιζα ότι πλάκα έκανες που δεν ήξερες για τα μπισκότα αυτά!!
Και μετά ξαναδιάβασα τι έγραψα καθώς λέω ότι κάποιο πρόβλημα στην έκφρασή μου σε κάνει να ρωτάς!
Ναι ,να φας κινέζικο και ζήτα μπισκοτάκια!!
Στην γεύση είναι αδιάφορα...
Εγώ για τα λογάκια τα θέλω πιο πολύ!
Γιατί του Όσκαρ Γουάιλντ;
...θα βάλεις τα δικά του αποφθέγματα;;Τα μικρά πέρυσι στο σχολείο ξετρελάθηκαν με την ιστορία του εγωιστή γίγαντα που τους την παρουσίασα στη νοηματική και συμμετείχαν και τα ίδια με κινήσεις!!!:))
Καλό σου βράδυ!!
*έχω βόλτα με παρέα μιας τρελής αγαπημένης* μου φίλης!!
Βρήκα αυτό και δεν το γνώριζα και εγώ με τόση λεπτομέρεια!
*Τριζάτος, ελαφρύς, και νόστιμος, μπισκότα τύχης που χρησιμοποιούνται για να διαδραματίσουν έναν μεγάλο ρόλο στην πρόωρη κινεζική επανάσταση. Στο 13$ο αιώνα, όταν εισβλήθηκε το κινεζικό έδαφος από Mongols, οι επαναστατικοί ηγέτες έψησαν μερικά κέικ φεγγαριών για να μην προσφέρουν την υποχώρηση από τους εχθρούς αλλά για να εξαπατήσουν τον τρόπο τους στη νίκη της μάχης. Το Chu Yuan Chang, που κρύφτηκε ως ένας ταοϊστικός ιεραποστολικός ιερέας, κυκλοφόρησε τα απαγορευμένα μηνύματα που κρύφτηκαν μέσω της συρραφής λωτού των κέικ φεγγαριών. Επειδή Mongols δεν είχε έναν ευνοημένο πόθο για τη συρραφή λωτού, δεν επισήμαναν το σχέδιο. Οι επαναστατικοί πολεμιστές εκμεταλλεύτηκαν σύντομα την αδυναμία τους και πέτυχαν στη νίκη της μάχης. Τα μυστικά μηνύματα στα κέικ φεγγαριών βρέθηκαν έπειτα μέσα στα μπισκότα τύχης τελικά, μέσω αυτών των απολαύσεων, οι κινεζικοί εργαζόμενοι των αμερικανικών σιδηροδρόμων προσπάθησαν να εμπνεύσουν μερικοί από τους φίλους τους με τα ευτυχή αποσπάσματα.*
Καλημέρα!!
Το βρήκα ελεύθερο στο νετ και μάλλον είναι από χαζή μετάφραση και έχει λάθη!!
*Δεν το μετέφρασα εγώ:)
Εμένα μάλλον μου φαίνεται οτι έψαχναν τρόπο να πνίξουν ο ένας τον άλλο...
τα top secret μηνύματα λένε read it and eat it... όχι eat it and read it. Αυτό δεν γίνεται...
Πες του Μήτσου να μην τρώει ό,τι του δίνει ο Κινέζος...
Σε ένα ταξίδι μου στην Αγγλία που πήγαμε σε κινέζικο εκεί, φοβόμουν και εγώ μην μας *πνίξουν* με την εκεί κουζίνα αλλά έφαγα-και μετά όταν γύρισα πίσω προσκύνησα πολλά από αυτά που δεν έτρωγα εδώ!!
Έβρεξα και Κινέζο μια φορά όταν πότιζα στο μπαλκόνι και μου την φύλαγε άσχημα μετά...κι ας το έκανα καταλάθος...είναι να μην τους εμπιστεύεσαι!
Κι ας του είπα για τον Κινέζο φίλο...Τίποτα...Με έβριζε τσινχατσινζή τσινπρότσινσετσινχε!!!
Δημοσίευση σχολίου