Η τέχνη του παραμυθιού

Από τότε που οι άνθρωποι συγκρότησαν κοινωνίες, δημιουργήθηκε η ανάγκη για την μετάδωση γνώσεων και εμπειριών που θα συνέβαλε στην διατήρηση της συνοχής αλλά και στην εξέλιξη της κοινωνίας. Με το πέρασμα των αιώνων και λόγω των κοινωνικών αναδιαρθρώσεων, η ανάγκη αυτή έγινε πιο επιτακική και ύστερα από τον Μεσαίωνα δημιουργήθηκαν τα πρώτα οργανωμένα συστήματα εκπαίδευσης.
(Για τα παιδιά που φέτος δίνουν πανελλήνιες, έκθεση με τον άνωθεν πρόλογο βαθμολογήθηκε πολύ καλά από τους διορθωτές... Τι κάνει ο κόσμος για να ψαρέψει καναν αναγνώστη)

Έ! Μέχρι τον 20 αιώνα θα περίμενε κανείς οτι όλη η Ευρώπη θα είχε μια πολύ καλά δομημένη εκπαίδευση...
Όλη; Εκτός από ένα μικρό γαλατικό χωριό... Που επιτρέπει στους φοιτητές του αντί να διαβάζουν για τις σχολές και τις εξεταστικές να φτιάχνουν blog για... γρύλου πήδημα.

Επιστρέφοντας ο Μέρφυ και ο Οικονόμος από το America... βρήκαν τον ξενώνα σε κακό χάλι... δηλαδή όπως ακριβώς τον είχαν αφήσει.

Οικόν: Home sweet home!
Μέρφυ: Άντε ρε μια βδομάδα κάθησες και αμέσως πήρες και proficiency... Ξεκίνα τώρα το σκούπισμα.
Οικόν: Εμένα μου μείναν τα αγγλικά... εσένα τα πρότυπα εργασιακών σχέσεων...
Μέρφυ: Θες να τεστάρεις το πόσο εμπέδωσα την "περικοπή δαπανών";
Οικόν: Όλα τα αφεντικά την ίδια μούρη έχετε... Αλλά το προλεταριάτο θα...
(10 δευτερόλεπτα και μια μείωση μισθού αργότερα)
Οικόν: Μάλιστα κύριε! Θέλετε να χρησιμοποιήσω άρωμα λεμόνι ή άρωμα λεβάντας; Και δεν πειράζει που η σκούπα δεν φτάνει στις γωνίες, θα χρησιμοποιήσω την οδοντόβουρτσά μου. Νο μίζω πως και τα χαλιά θέλουν καθάρισμα, θα πάρει 5 με 10 ώρες μετά το 8ωρο βέβαια αλλά δεν πειράζει. Για κείνο το bonus που λέγαμε..

Εν τω μεταξύ ο Μέρφυ σκεφτόταν τον επόμενο καλεσμένο... με τον οικονόμο πλήρως απασχολημένο δεν είχε ποιόν να βασανίζει και βαριόταν. Επειτα σκέφτηκε... "Πάντα μ άρεσαν τα παραμύθια, ωραία θα ήταν να καλούσα κανέναν παραμυθά..."
Μέρφυ: Οικονόμε... βρες μου τον καλύτερο παραμυθά και κάλεσέ τον
Οικόν: Μάλιστα πολυχρονεμένε.

Τα φώτα έσβησαν στον ξενώνα... Όλοι όσοι ήταν εκεί μαζεύτηκαν σε κύκλο γύρω από την φωτιά και με το βλέμμα καρφωμένο στον γέρο Άραβα παραμυθά ανυπομονούσαν να αρχίσει η διήγηση. Στην παρέα εκτός από τον οικονόμο και τον Μέρφυ ήταν και ο Γιωργάκης που αφού νίκησε τον Βενιζέλο χωρίς να καταλάβει πως, το έσκασε από την μαμά του.
Κόκκινη κλωστή δεμένη λοιπόν:

Παραμυθάς:
"Ανατολίτικο παλιό, ξεχασμένο λιμάνι
κυβερνούσαν κι ορίζαν Βασιλείς και Σουλτάνοι
Αυλικοί και ρουφιάνοι, αφεντάδες του τόπου
Και ελεύθερου ανθρώπου δεν αφήνουν σεργιάνι

Καραβιών κυβερνήτες, με πυξίδα το χρήμα
κατευθύνουν το πλοίο πλαγιαστό προς το κύμα
Αλλά πάλι το κρίμα, δεν θα είναι δικό τους
Γιατί μες το μυαλό τους έχουν βρει νέο θύμα.

Στις ερήμους πουλούν κι αγοράζουνε άμμο
Απ' τον πρώτο μισθό μας, φορές δέκα πιο πάνω
Αλλά λες τι να κάνω δεν αφήνει η ζωή μου
Ν' ακουστεί η φωνή μου από έγκυρο βήμα.

Αμα "όχι" να πούμε μας χρειάζονται πλάτες
Χρόνια θα συντηρούμε κάτι τέτοιους..."

ιουιουιουιουιουιουιουιουιουιουιουιουιου!!!

Γιωργάκης: Και μετά και μετά...
Μέρφυ: Τι είναι αυτή η σειρήνα ρε παιδιά...
Παραμυθάς: Κρύψτε με κύριο... εγώ ντεν έκει πράσινο κάρτα...
Μέρφυ: Μα τι στο... οι γείτονες κάλεσαν την πυροσβεστική...
Οικόν: Καλά ποιός είχε την ιδέα να ανάψει φωτιά στην μέση του ξενώνα.
(Μερικές ώρες μετά έχοντας διώξει την δίωξη ναρκωτικών(πολύς καπνός έβγαινε), την πυροσβεστική, την αντιτρομοκρατική(μυρίσανε Άραβα) και τον Αμερικάνικο στρατό(για τον ίδιο λόγο) η αφήγηση συνεχίζεται, με την συντροφιά συγκεντρωμένη γύρω από τις οικολογικές πλην ατμοσφαιρικές λάμπες φθορίου.)

Παραμυθάς:
"Η ιστορία που θα ακούσετε προέρχεται από το ανατολίτικο λιμάνι του τραγουδιού και χάνεται στα βάθη των αιώνων. Ο πολιτισμός των Αράβων, τότε έκανε τα πρώτα του βήματα προς το μετέπειτα μεγαλείο του και οργανωμένο κράτος δεν υπήρχε. Μόνο ανεξάρτητοι νομάδες, αρχηγοί φυλών, που περιδιάβαιναν την έρημο με καραβάνια. Κάθε τόσο κάποιος αποκτούσε μεγαλύτερη δύναμη από τους άλλους και κυριαρχούσε στην περιοχή... Η ιστορία μιλάει για τα μεγάλα κατορθώματα νομάδων ηγετών... και περνά από παππού σε εγγονό εδώ και χιλιετίες.

Το όνομά της... "Χιλιες και μια δεσμεύσεις..."
(Η πρώτη στο επόμενο επεισόδιο.. γιατί αυτό παραγέμισε)

ΥΓ: Το αποτέλεσμα του ελέγχου του μύθου ήταν οτι είναι εφικτό να μην καταλάβει κανείς, όντας φοιτητής, τίποτα για 7 χρόνια... Αλλά μετά το πείραμα όλοι οι πειραματάνθρωποι έγιναν κληρικοί... περίεργη παρενέργεια.

ΥΓ2: Η θεολογική σχολή έχει κανονικά 4ετή φοίτηση... Άρα με ν+ν/2 που ήταν αρχικά ο νόμος πλαίσιο... κάποιος θα έπαιρνε πόδι αν την έκανε 7 χρόνια... ακόμη κι αν διάβαζε συνέχεια και τα 7.

YΓ3: Άκουσα οτι μια εταιρία από Καλαμάτα ανέλαβε την αναδάσωση του Σαββάτου που μας πέρασε... Ξέρετε αναλογία 2/1. Δύο πεύκα ένα χασίσι. Όπως στην Καλαμάτα με τα καλαμπόκια. Ή μήπως ξέρανε οι Αθηναίοι τι φυτέυανε; Λες κι έχουν ξαναδει ποτέ δέντρο.