και δεν συμμαζεύεται...

Τα παρακάτω ποιήματα είναι από το stixoi.info

Ξερά πηγάδια (georgeabout)
Ζωές ανθρώπων , στα μανταλάκια περιπτέρων,
αλλάζουν τίτλους , μα μενει ίδιο το χαρτί,
αναγκασμένοι μοιαζουν, νοσταλγοί του Νέρων
μπρός στο εγώ τους , πρέπει η Ρώμη να καει.

Ίσκιες αξίες να μην ιδρώνει το αυτί τους
μοιρολατρεία φαταλισμός και 'δεν γαμιέται'
γύρη και στίμονες χαθήκαν στη ζώη τους
άρρωστη άνοιξη , πρόθυμα ξεπουλιεται.

Καρδιές αγάλματα , σαρκίον που όλο τρέχει
πλουραλισμός επιλογών με μόνη λύση,
και να τους έφτυνες θα έλεγαν πως βρέχει
αφού συνηθεια την ομπρέλα είχαν βαπτίσει.

Ξερά πηγαδια η ζωή , εκει τη φτάσανε
ορνεα που ΄χουμε το μέλλον μας ταίσει
κι αφου βροχή δεν βλεπω να ΄ρχεται
μες στο πηγαδι κάποιος πάλι θα ουρήσει

Θύμα των περιστάσεων(grifith)
Δεν είμαι νέος ούτε γενναίος
Δεν είμαι άσχημος ούτε ωραίος
Μα όλους τους άλλους σπρώχνω παράμερα
Την πρώτη θέση πιάνω πάντα στην κάμερα

Δεν έχω γνώσεις ούτε πτυχίο
Δεν αποφοίτησα, έγραφα δύο
Μα πρώτη μούρη είμαι σ’ όλα τα δρώμενα
Κι έχω αυτή που γουστάρεις για γκόμενα

Δεν είμαι γόνος μεγάλης γενιάς
Κατέχω την τέχνη της πουτανιάς
Το σπίτι μου έχει δέκα πατώματα
Το έχτισα μόνος μου πατώντας σε πτώματα

Δεν έχω ταλέντο να κάνω ρίμες
Πουλάω ειδήσεις και σπέρνω φήμες
Γυρνώ τα γρανάζια λαδώνω το μύλο
Τραβώ τα σκοινιά σημαδεύω το φύλο

Μα είμαι όσο και ο Πλεύρης κομάντο
Βίτσιο μου έχω να κάνω κουμάντο
Να βγάζω τα ΜΑΤ να χτυπάν διαδηλώσεις
Για να ‘ρθει το μέγκα να κάνω δηλώσεις

Είμαι αυτός που σε κάνει ρεζίλι
Γιατί είμαι ο γιός του αδερφού του Βασίλη
Που έχει μπεμβέ και την δίνει στο γιό του
Που την δίνει σε μένα τον ξάδερφό του
Και τρέχω νύχτα με χίλια διακόσια
Τα νεύρα των γύρω μου τα κάνω κρόσσια
Κι αν κολλάνε για κόντρα τα δίνω όλα
Τέσσερις σκότωσα χθες σε καραμπόλα
Κι όταν με πιάσαν το παίξα μάγκας
Για μένα εγγυήθηκε ο Γιώργος ο Τράγκας
Και είπε
«Είναι ένα θύμα των περιστάσεων
Κόλπων κομπίνων και λοιπόν καταστάσεων
Ποτέ του δεν έχει φταίξει για τίποτα
Αυτά που μου λέτε ακούγονται ύποπτα»

και πρόσθεσή από τον Christos P
Ποιος είμαι εγώ που διαφεντεύει την ζωή σου ;
που δε λυγώ, σ΄ όποιο κι αν δάκρυ σου σταχτεί ;
Ποιος είμαι εγώ που σου κουρσεύει την ψυχή σου ;
και συνεργώ σε κάποιαν άκρη να σφαχτεί ;

Είμαι αυτός, ένα εκούσιο ρεμάλι..
ο αρεστός σε κάθε ψήγμα ηδονής
ο δεκτικός που την βολεύτηκε και πάλι.. .
σαν κάθε αστός - γνήσιο δείγμα – εποχής !.. .

Ακατάλληλο(georgeabout)
Τα μάτια κλείνω, γλυκά και γέρνω,
κι απ΄ άλλο κόσμο όνειρο φέρνω.
Από ένα κόσμο χωρίς ηγέτες,
που πλούσιοι είναι όλοι οι επαίτες.

Στο κόσμο αυτό λείπει η βιτρίνα ,
λείπει το πρήξιμο από τη πείνα,
δεν έχει σύνορα ,δεν βρίσκεις χάρτη
δεν μνημονευουνε τον Βοναπάρτη.

Το κόσμο αυτό που θέλουμε όλοι
ίσως εκτος των αρχήγών
κατάφερε για όλους Κάποιος
να βρίσκεται προ των πυλών.

Τα μάτια ανοίγουν και με τραβάνε,
πίσω στο κόσμο και με πονάνε,
που τέτοιο τόλμησαν κόσμο να δούν
τα μάτια αυτά πρέπει να βγούν.

Ακοινώνητος(chrisgnt)
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΣ
ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ, ΤΑΧΑ, ΑΝΤΑΛΑΓΜΑ ΧΑΡΑ.
ΜΑ ΕΣΥ ΤΡΑΓΟΥΙΑ ΚΑΙ ΧΟΡΟΥΣ ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΤΕΧΕΙΣ.
ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑ.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΜΙΛΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ.
ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΣΕ ΠΑΡΟΤΡΕΙΝΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.
ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΓΩ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΤΩΡΑ ΦΤΥΣΕ.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΝΕΙΣ.

ΑΝ ΔΕΝ ΧΟΡΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ,
ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΟΥΝΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΤΙ ΕΧΕΙΣ.
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΙ'ΑΛΛΗ ΧΑΔΙ,
ΙΣΩΣ ΝΑ ΠΟΥΝΕ ΠΩΣ ΑΝΟΜΑΛΙΑ ΠΛΕΧΕΙΣ.

ΜΑ ΕΣΥ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΤΑ ΕΧΕΙΣ ΣΙΧΑΘΕΙ
ΚΙ ΑΣ ΜΟΝΟ ΛΙΓΕΣ ΤΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΣ ΦΟΡΕΣ.
ΑΠ'ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΕΣ ΑΠΑΧΘΕΙ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΦΤΑΝΑΝ ΤΕΤΡΑΔΙΩΝ ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΝΑ'ΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΤΗΣ
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΠΑΝ ΚΑΛΑ.
ΜΑ ΕΧΕΙΣ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΔΗΜΙΟΣ ΤΗΣ
ΚΑΙ ΟΣΑ ΕΧΑΣΕΣ ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΤΗΝ, ΠΟΛΛΑ.

ΕΧΑΣΕΣ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΕΣ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ
ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΣΕ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ.
ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΚΛΑΙΝΕ.
ΤΙ ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΕΧΕΙΣ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ.

Η Ελλαδάρα πάντα ζει(ivikos)
Είμαι μικρός μα δεν μπορώ να συναινέσω,
οι κλειδοκράτορες κρυμμένοι κι αφανείς
Μα εγώ ο μικρός τα ερωτήματα θα θέσω:
Σε ποιο τρελάδικο με φέρατε γονείς;

Σκουπιδαριό παντού , η βρώμα μες στους δρόμους
η μπόχα, σπίτι, στη δουλειά, στο μαγαζί
ψάχνεις το δίκιο μα σηκώνουνε τους ώμους
και ιαχές: « Η ΕΛΛΑΔΑΡΑ ΠΑΝΤΑ ΖΕΙ!»

Νοσοκομείο δεν νοείται δίχως ράντσο
μέσον, κι ουρά στου Δημοσίου τον μπαξέ
κι ύστερα λες πως δεν σου κάνει ο Βίλα ο Πάντσο
κι ύστερα λες πως δεν σου κάνει ούτε ο Τσε!

Πτυχία παίρνεις που οδηγούν στην ανεργία
οι κλειδοκράτορες κοιτάζουν απαθείς
μιλάνε όλοι για δημόσια υγεία
μα φακελάκι σου ζητούν για να σωθείς

το μεροκάματο δεν φτάνει για μια μπύρα
το φροντιστήριο, το νοίκι μας, μπελάς
ειδήσεις άκουσα πριν λίγο και τα «πήρα»
«Τους στόχους πιάσαμε» σου λένε , και γελάς

Είμαι μικρός μα δεν μπορώ να κάνω πίσω,
σας προσκαλώ: Ελάτε δίπλα μου, μαζί!
με τα χειρότερα τα λόγια που θα βρίσω
αυτόν που λέει: «Η ΕΛΛΑΔΑΡΑ ΠΑΝΤΑ ΖΕΙ»


και δεν συμμαζεύεται...