Είχα υποσχεθεί update σχετικά με την ομάδα μετα την προπ σήμερα. Τώρα συνήλθα κάπως από την κούραση για να το γράψω και έχουμε και λέμε.
Η σημερινή προπόνηση ξεκίνησε επεισοδιακά. Κάποιο φαεϊνό κεφάλι είχε κανονίσει την ίδια ώρα προπόνηση της δικής μας ομάδας και της προηγούμενης μου ομάδας. Με αποτέλεσμα να γίνονται διαβουλεύσεις μεταξύ προπονητή και προπονητή, πρόεδρου και επιστάτη, γυναίκας του προπονητή και προπονητή και του άλλου πορπονητή, το κρίμα είναι οτι ήμουν πολύ μακριά και δεν άκουγα τις ιπτάμενες παπαριές που σίγουρα εκτοξεύονταν εκατέρωθεν.
Εγώ από την άλλη ταλαιπωρούσα ένα τόπι, πότε με τους νέους πότε με τους παλιούς συμπαίκτες που είχαμε γίνει ένας αχταρμάς στο γήπεδο ενώ ταυτόχρονα έριχνα διαγώνιες ματιές, όπως όλοι, στις γυναίκες που έκαναν προπόνηση πριν από μας και τώρα σκούπιζαν τα ιδρωμένα κορμιά (κοιλιακούς έκαναν στην άκρη αλλά αυτό δεν πουλάει τόσο).
Τελικά η παρεξήγηση κατόπιν της μεσολάβησης διεθνών διπλωματών και λοιπών λόμπυ έλαβε τέλος με μια λύση απαράμιλης εφυϊας. Θα κάναμε προπόνηση στο μισό γήπεδο η κάθε ομάδα. Μη με ρωτήσετε πως γίνεται αυτό δε ξέρω.
For the record εμείς είχαμε δίκιο γιατί την ώρα αυτή σε τρείς βδομάδες περίπου από τώρα θα γίνονται οι αγώνες του εφηβικού. Άρα ανήκει στην ομάδα μας. Αυτά είναι όμως ψιλά γράμματα και δεν μπορείς να διώξεις τους παίχτες που μαζεύτηκαν, λυπάμαι μόνο τον περσινό κόουτς που είναι πολύ συνενοήσιμος άνθρωπος και δεν του αρέσει να τσακώνεται και θα του τα έπριξε ο φετινός.
Και με την ευκαιρία που ξαναβρέθηκα με τους παλιούς συμπαίκτες, μίλησα με τον Αντώνη τον σκάστη, τον Jorge και το πλάσμα του μύθου που ίπταται στο φιλέ τον Πίπη (πληροφορίες για τους παίχτες εδώ) και θυμήθηκα μια από τις ατάκες του. Ατάκες βγαλμένες από το βόλεϋ και την ζωή.
Σε ένα παιχνίδι που η ομάδα σερνόταν εγώ έκανα προθέρμανση στην άκρη και κάποια στιγμή ο Πίπης ως κεντρικός έδωσε την θέση του στο λίμπερο και ήρθε εκεί που ήμουν εγώ για να περιμένει. Οπότε βλέποντας τον Σεραφείμ να τρώει άλλο ένα μπλοκ του είπα "Πίπη πάρε το μάτς επάνω σου". Τότε γύρισε και με την υπερένταση του μάτς και την τσαντίλα για την χαμένη φάση μου είπε. "Ο κεντρικός δεν μπορεί να σου πάρει το μάτς".
Αυτή η φράση ειπωμένη από έναν παίχτη που έφαγε τα νιάτα του να παίζει κεντρικός έχει νόημα. Ο κεντρικός στο βόλεϋ κάνει την λάντζα των υπόλοιπων, έλεγε ο κόουτς. Γενικά δεν παίρνει μπάλες και φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε κάθε πόντο του άλλου. Γι αυτό κανείς δεν θέλει να παίζει κεντρικός, όποιος κεντρικός είναι καλός γίνεται διαγώνιος. Στην ομάδα, που σήμερα ξακαθαρίστηκε ποιοί θα είναι, από ότι είδα μόνο καλό κεντρικό εχουμε(έναν άλλο εγώ είμαι ο δεύτερος), και πασαδόρο αλλά είναι κοντός, που σημαίνει οτι από την ευθεία θα περνάνε τρένα.
Τα τεσσάρια μας είναι επίσης κοντά. Διαγώνιος δεν ξέρω ποιός θα παίξει (ίσως παίξει ο κεντρικός που έλεγα και τότε με το μπλοκ μας θα γελάνε και οι ρέγγες) επίσης δεν ξέρω και ποιός θα παίξει λίμπερο, και δεν είδα και κανέναν που να μπορεί να το κάνει.
Τα δείγματα δεν είναι καλά, εγώ την βλέπω την καρπαζιά που έρχεται.
Δεν βαριέσαι όμως. Ας περάσει αυτή η χρονιά, να πάρω και κανένα ματς εμπειρία και του χρόνου έχει ο θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου