Και γνώσιν τούτου έχεις. Και αν δεν έχεις θα πρεπε

Διότι πράγματι όλος ο κόσμος του ανήκει
και όχι μόνο το κλουβί όπου εσύ διαμένεις...
είναι δε πολύ μικρό... και άβολο για τέτοιον ηγεμόνα... και δεν μπορεί παρά εις καιρόν, από καιρού να μένει

Και γνώση αυτών έχεις...
και αν δεν έχεις θα 'πρεπε
μα αντίσταση ουδεμία...

Μόνο στερνά οδύρεσαι και αναθεματίζεις
αναρωτιέσαι που "σκληρός και άκαρδος" εφάνη
ο βασιλιάς που μέχρι χθες αγάπη ορκιζόταν

Διότι όλος ο κόσμος του ανήκει...
και μες στην επικράτεια πληθώρα βρίσκεται κλουβιών
που η θέα απο τον πύργο του στο μάτι δεν τα κρύβει
και μέσα στα κλουβιά αυτά πληθώρα βρίσκονται πουλιών
όχι από σε ομορφότερα μα μια νέα πρόκληση,
κάτι γι αυτόν καινούριο

Γιατί απ' το παράθυρο, το πιο μικρό του πύργου
φαίνεται η ως τώρα διαδρομή που ο ηγεμόνας διήνησε
κι εκεί πολλά θα δεις κλουβιά παράνομα ανοιγμένα
κι εκεί πολλά θα δεις πουλιά χωρίς φωνή και χρώμα
γιατί όλος ο κόσμος του ανήκει
και των κλουβιών οι κλειδαριές και των πουλιών το πέταγμα
κι εσύ...
οπως κι αυτά του ανήκεις.

Και γνώσιν τούτου έχεις
και αν δεν έχεις θα πρεπε
ποτέ δεν είναι αργά


Διότι όλος ο κόσμος του ανήκει
μα όλο τον κόσμο δεν μπορεί μαζί του να τον πάρει
κι υπάρχει ένα μικρό χωριό στις παρυφές του ορίζοντα
που τα πολύχρωμα πουλιά ελεύθερα από σίδερα και κλειδαριές πετάνε

Δεν έχει τούτο το χωριό, ούτε μεγάλα σήμαντρα, ούτ' αγορά, ούτε τροφή πολύ για να χορταίνεις
Δεν έχει ούτε ασφάλεια από τα ζώα του δάσους
Δεν έχει και πολλά πουλιά που να το κατοικούνε
Κι όλο και λιγοστεύουνε κι ούτ' ενα δεν θα μείνει.

Και τούτο το γνωρίζεις
κι αν όχι τώρα το μαθες
και κρίμα στο λαιμό σου,
αμα με το στερνό πουλί και το χωριό πεθάνει.