Το άγχος...

... είναι η αρχή των πάντων... έλεγε ο πατέρας ενός φίλου ξυπόλυτος με αθλητική στην βεράντα πίνοντας καφέ.

Το άγχος λοιπόν ήταν που σήμερα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος μας έστειλε με ένα πρόχειρο 0-3 στα αποδυτήρια. Το άγχος φταίει που έπαιξα σήμερα σαν να μην έχω παίξει βόλεϋ ποτέ.

Όπως είπα για να παίξω εγώ πρέπει να πεθάνει κάποιος... ε κάποιος πέθανε (τέσπα έλλειπε για κάποιον λόγο) και έπαιξα βασικός...
Άντε στο πρώτο σετ την έσωσα την κατάσταση με μια ωραία διπλή μονομαχία που κέρδισα στο φιλέ.
Από κει και πέρα...

• ότι πήγαινε στην δύο περναγε άπατο...
• ένα μπλόκ που έκανα εκεί ήταν φιλέ (πολύ)
• επίθεση δεν πήρα καμία (η μισή ντροπή δική μου η μισή του πασαδόρου)
• κ.α.

Ελπίζω πως επειδή όλη η ομάδα ήταν φουλ αγχωμένη(και έπαιξαν όλοι χάλια) ο κόουτς δεν περιμένει να βγάλει σοβαρά συμπεράσματα... πάντως εγώ πέταξα μια πολύ μεγάλη ευκαιρία στα σκουπίδια
damn you καραφλέ διαγώνιε.

In other news... αύριο ξεκινάνε τα θρυλικά γυρίσματα των επικών επεισοδίων της τιτάνιας (χιουμοριστικής) σειράς που εγώ και οι τρισμέγιστοι φίλοι μου ευελπιστούμε να ανεβάσουμε στο υπερμέγιστο internet.

Στο επόμενο πόστ: Η ψυχολογία του αρχάριου ψεύτη και πως να πάρετε μπλούζα γιατρού (χωρίς φυσικά να είστε) με 1.50 € έκπτωση