Δάσκαλε λεξοπλάστη αντίο...

Στίχοι: Σπήλιος Παπαγιαννόπουλος (spil) stixoi.info

ΠΟΣΟ ΣΟΥ ΠΑΕΙ


Πόσο σού πάει η γκρίζα η θλίψη πού φοράς
κι οι ρύποι αιθάλης, πού σκοτίζουν τη ματιά σου.
Σε ένα τού απόβραδου σημείο αναφοράς
κοιμιέται η νύχτα στην ανάγλυφη αγκαλιά σου.

Πόσο σού πάει η στιγμή πού ο πανικός
γλιστράει στο βλέμα σου απ το αναπόλημά σου.
Πού αριά το αγέρι, εραστής σου ιδανικός,
γλυκολιγώνεται στο κορφολόγημά σου.

Πόσο σού πάει η ασάλευτη σιωπή,
πού εντός της μαίνεται η κραυγή σου, απελπισμένη.
Μιά σου ανυπόφορη, παιδιάστικη ντροπή
γερτή στο πλάι σου, ξεχνιέται αποσταμένη.

Ταιριάζει τόσο η γκρίζα η θλίψη πού φοράς
σε μιά μορφή, χυτή, με το άδειο ερωτευμένη.
Σε επιτύμβια στήλη αρχαίας αγοράς
σε καμαρώνω, στο όνειρό σου να χωράς.

Πόσο σού πάει νάσαι στην πέτρα σκαλισμένη.


Ο Σπήλιος (spil) κατά τους περιδιαβαίνοντες τους στίχους του στο διαδίκτυο έφυγε από κοντά μας.

Οι στίχοι του ήταν από τους πρώτους που διάβασα και αποτέλεσαν έμπνευση, τόσο για μένα όσο και για πολλούς άλλους είμαι σίγουρος. Δεν τον ήξερα από κοντά αλλά η ιδιαιτερότητά αυτού του ανθρώπου φαινόταν σε κάθε του λέξη και υποψιάζομαι οτι κάθε άλλο παρά επικήδειο από μένα θα ήθελε να τον συνoδεύει τώρα. Γι αυτό δεν θα πω τίποτα άλλο.

Όσα ποιήματα είχε ο ίδιος επιτρέψει να βλέπουμε μπορείτε να τα βρείτε εδώ

Την είδηση διάβασα εδώ