Ο φυλακισμένος που στέκεται όλη μέρα και χτυπά τα κάγκελα δεν διαφέρει και πολύ από αυτόν που σκάβει τούνελ μέσα απ' τον τοίχο ή αυτόν που παίρνει το ελικόπτερο και φεύγει... Και οι τρείς ψάχνουν τρόπο να υπερβούν το φράγμα που τους χωρίζει από την ελευθερία. Και οι τρείς όμως χρησιμοποιούν λάθος μέσο. Τα χέρια, το κουτάλι ή το ελικόπτερο δεν μπορούν να τους κάνουν να αισθανθούν ελεύθεροι, περισσότερο από ένα κοτόπουλο που το σκάει από το αυγό του, μόνο και μόνο για να βρεθεί στο κοτέτσι.
Μπορεί ο "λόγος" να ήταν το "δώρο του Θεού" προς τους ανθρώπους, αυτό που θα τους διαφοροποιούσε από τα υπόλοιπα πλάσματά του. Αλλά άλλο ή μάλλον άλλη ήταν η πιο πολύτιμη αρετή, η φαντασία.
Το χιούμορ. Το πόδι που πέφτει και λιώνει τα περίεργα σκίτσα.
Οι στίχοι που με ρίμες λένε τα δικά τους ψέματα.
Η διάθεση, όταν βρίσκομαστε μπροστά στον άσπρο τοίχο να βλέπουμε πάνω του ή πίσω του ότι εμείς θέλουμε. Το πείσμα να μην εμπιστευόμαστε τα μάτια μας.
Ο Μότσαρτ σε μια λευκή παρτιτούρα είδε τον Μαγικό Αυλό.
Ο Einstein σ' ένα μαύρο πίνακα την θεωρία της σχετικότητας
Κάποιος άλλος στον ίδιο πίνακα ένα φονικό όπλο.
Η φαντασία είναι αυτή που με κάνει όταν σε βλέπω στο αμφιθέατρο να φεύγω και να βρίσκομαι δίπλα σου, μακριά από το ξύλινο έδρανο. Και άλλιώς να λένε τ' όνομά σου, κι άλλο χρώμα να έχουν τα μαλλιά σου. Κι η ιστορία να μη σταματά εκεί. Μονάχα εκεί να ξεκινά κι αλλιώς κάθε φορά να υφαίνεται και την θέση της να παίρνει στο πατάρι με τα χειμωνιάτικα. Η φαντασία μου λέει πως είσαι κι εσύ εκεί.
Κανένας φυλακισμένος δεν θα βρει την ελευθερία του λοιπόν, αν περιμένει με το ελικόπτερο και όχι με την φαντασία του να διαπεράσει τα σίδερα της φυλακής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου