Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα

Πρωί πρωί με την αυγή... ο Οικονόμος σηκώνεται τινάζοντας από πάνω του την κούραση του προηγούμενου βραδιού... Αμερικάνοι, Ταλιμπάν, εκρήξεις, έξυπνες βόμβες, εξυπνότεροι πρόεδροι, σοσιαλιστικά κινήματα, παραμύθια, Γιωργάκης... Όλα αυτά στριφογυρνούσαν στο μυαλό του και του προκαλούσαν φοβερό πονοκέφαλο όταν χτύπησε το κουδούνι.

Ένας νέγρος με λερωμένα ρούχα και ανάσα που έζεχνε ουίσκι πέρασε το κατώφλι χωρίς χαιρετούρες και πολλά πολλά. Κάθισε στον πρώτο καναπέ που βρήκε και έβαλε το πόδι του στο τραπεζάκι.

Νέγρος: Ρε παλικάρι, θα μας βάλεις κάτι να πιούμε;
Οικόν: Αμέσως κύριε. Θα μου πείτε πρώτα όμως ποιός είστε...
Νεγρος: Α! Ο Θεός, τι θα γίνει θα το περιμένουμε πολύ ώρα το ποτό.
Οικόν: Μάλιστα... και τι θέλετε Κύριε στο όνειρό μου;
Νέγρος: Να πιούμε θέλουμε, τι λέμε τόση ώρα;
Οικόν: Λοιπόν, θα κάνουμε μια συμφωνία, εγώ θα τσιμπηθώ και εσύ θα φύγεις. Σύμφωνοι;
Νέγρος: Ρε δε πα να βαράς και το κεφάλι σου στον τοίχο, ουίσκι βάλε και θα φύγουμε.
Οικόν: Κάτι τελευταίο, γιατί μιλάτε στον εαυτό σας στον πληθυντικό
Νέγρος: Αγία Τριάδα man. Εξάλλου κι εσύ στον πληθυντικό μου μιλάς. Τράβα στην κάβα τώρα.

Το Johny Walker black label ήρθε και έφυγε, το ίδιο και 2 μπουκάλια Dewars και μερικά ακόμα δεύτερης διαλογής και ο Θεός είχε γίνει ντίρλα. Στο μεταξύ είχε κατέβει και ο Μέρφυ και η συζήτηση είχε λάβει την απαιτούμενη κατάνυξη.

Θεος: Μα να μου το κάνει εμένα αυτό. Εμένα που τον μεγάλωσα, τον φρόντισα, του φέρθηκα σαν παιδί μου. Γαμώ το διάολό μου γαμώ.
Μέρφυ: Για ποιόν μιλάει;
Οικόν: Για κάποιον Εωσφόρο. Πρώτη φορά τον ακούω.
Μέρφυ: Δεν ξέρω, εμένα μου θυμίζει την φάση όταν με παράτησε η Λάουρα για εκείνον τον τραπεζίτη. Γαμώ τις τράπεζές μου γαμώ.
Θεός: Ρε παιδιά είστε ξυγημένοι τύποι, μπέσα για μπέσα. Θα σας πω λοιπόν πως είναι τα κανονικά 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Που τα χουν πετσοκόψει οι καθολικοί.

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, όπως σας τα λένε, ζώα, ταξινομημένα κατά αύξουσα σοβαρότητα είναι:

• Λαγνεία (luxuria) (Να επιθυμείς το χρήμα των Τραπεζών)
  
• Aπληστία (avaritia) (Να πάρεις το χρήμα των τραπεζών)
  
• Λαιμαργία (gula) (Να φας το χρήμα των Τραπεζών)
  
• Oκνηρία (acedia) (Να ξεχάσεις να πληρώσεις την δόση των Τραπεζών)
  
• Oργή (ira ) (Να τσαντίσεις τους δικηγόρους των Τραπεζών)
  
• Ζήλεια (invidia) (Να ζηλεύεις το επιτόκιο των άλλων Τραπεζών)
  
• Αλαζονεία (superbia) (Να νομίζεις οτι είσαι πιο σημαντικός από τα λεφτά σου)
  

Θεός: Το τελευταίο προσέξτε παληκάρια. Ούτε η μάνα σας δεν πιστεύει οτι είστε πιο σημαντικοί από την δόση που θα της γλιτώσει το σπίτι από την κατάσχεση. Ή μάλλον είσαι σημαντικός όσο πληρώνεις τις δόσεις σου. Αν μείνεις πίσω ούτε οι ρέγγες δεν θα σε κλαίνε, γιατί τώρα δουλεύουν σε γραφείο επι μισθώσει. Για να μην μιλήσω για κοπέλα και με πάρουν τα ζουμιά. Θα βάλεις ένα ακόμα κούκλα μου; Έτσι πρέπει να είναι οι μπαργούμεν.
Οικόν: Δεν νομίζω οτι πρέπει να πιείς άλλο φίλε. Δεν ξες τι λές.
Θεός: Γιατί θεός είμαι, ότι θέλω κάνω. Τέσπα. Άμα δείτε τον Σατανά πείτε του οτι τον θέλω πίσω. Και θα του γράψω και το σπίτι και το Τζίπ. Δεν αντέχω άλλο, φεύγω.
Οικόν: Και που θα πας ρε μεγάλε; Έχεις σπίτι;
Θεός: Δεν βαρίεσαι, θα φτιάξω ένα πλανήτη και θα βρώ εκεί ένα. Όποτε έχω ντέρτια πίνω και φτιάχνω πλανήτες. Και μόλις τέλειωσε το ποτό.

Με αυτά τα λόγια ο Θεός άνοιξε την πόρτα και έφυγε, τρεκλίζοντας και τραγουδώντας "στην υγειά του αχάριστου".

Οικόν: Τώρα ξέρουμε τι έκανε την 7η μέρα της δημιουργίας.
Μέρφυ: Όχι τώρα ξέρουμε τι έκανε τις πρώτες 6.