Όταν ο Δίας συγκρατείται και ο Μέρφυ αληθωρίζει

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες, ο Μέρφυ ξύπνησε κατά τις 12 και κατέβηκε να φάει πρωινό. Αντί για το σύνηθες έτοιμο γεύμα από τον Οικονόμο όμως, αυτή την φορά βρήκε το τραπέζι άστρωτο.
Ενστικτωδώς κατέβασε μερικές Παναγίες και περίμενε να ακούσει το τυπικό "Με ζητήσατε κύριε" από τον Οικονόμο. Αντ' αυτού όμως η μόνη απάντηση ήταν απόλυτη σιγή. Το αλάνθαστο ένστικτο του μηχανικού αεροσκαφών έλεγε στον Μέρφυ οτι κάτι βρωμούσε... και δεν ήταν το χθεσινό μπρόκολο.

Για πρώτη φορά ο Μέρφυ ένιωσε την αδρεναλίνη του να ανεβαίνει, η λαχτάρα του κινδύνου χτυπούσε στα μηνίγγια του και ξαφνικά ένιωσε οτι έπρεπε να δράσει άμεσα. ΘΑ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΚΑΦΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. Ένα δύσκολο έργο δίχως άλλο, αλλά για κάποιον με υπερδυνάμεις σαν του Μέρφυ αποτελούσε την απόλυτη πρόκληση. Συνδυάζοντας την επιδεξιότητα του Xavier, την αυτοσυγκράτηση του Wolverine, την εξυπνάδα του Hulk και την χρονική συνέπεια του Νίκου κατάφερε ότι δεν είχε καταφέρει ποτέ κανείς. Να διαλύσει την κουζίνα και το μισό καθιστικό με ένα μόνο μπρίκι και μισή κουταλιά καφέ.

Δεν έχασε όμως στιγμή για να πανηγυρίσει, αμέσως πήρε την επόμενη δύσκολη απόφαση. (Σαν άλλος Πάγκ) Έπρεπε να βρεί τον Οικονόμο. Ανέβηκε τις σκάλες με κάθε προσοχή, πάταγε στις μύτες και κρατούσε την αναπνοή του. Επιτέλους έφτασε στο κεφαλόσκαλο, πάτησε ένα τενεκέ που είχε προσεκτικά αφήσει εκέι ο Macaulay Culkin(home alone), ο οποίος κύλησε στις σκάλες ξυπνώντας ακόμα και τον κουφό παππού του. Ύστερα ακόμη μια φορά σιγή. Περίμενε να σιγουρευτεί οτι κάθε άνθρωπος, έντομο και βακτηρήδιο σε ακτίνα χιλιομέτρου είχε πάρει χαμπάρι οτι κάτι έτρεχε στον ξενώνα. Και προχώρησε επιφυλλακτικά.

Πλησιάζοντας το δωμάτιο του Οικονόμου στα αυτιά του έφτασε ένας ήχος μουρμουρητού. Αμέσως το μυαλό του πήγε στο χειρότερο... Τα alien είχαν επιτεθεί στον πιστό του υπηρέτη και τον είχαν κάνει ξενιστή για εκείνες τις μικρές μαλακίες που πετάγονται από το στήθος του κακομοίρη του ανθρώπου και ποτέ δεν έπεισαν κανέναν οτι γίνονται σαν τα μεγάλα ξαδέρφια τους.
Τότε ήταν που ένιωσε ένα χέρι να του πιάνει την πλάτη. Το αίμα του πάγωσε προς στιγμήν αλλά με μία απότομη κίνηση κατάφερε να αναγκάσει τον άνθρωπο πίσω του να του κάνει κεφαλοκλέιδωμα.

Alien_obliterator22 says:
mhn psarwneis eimai h Sigourney Weaver ;).

Gandem13 says:
Wtf? Ti 8es edw?

Alien_obliterator22 says:
I came here to kick ass and kill E.T. But E.T. isn't here.

Gandem13 says:
ROFLMAO. You're so smexy. Wanna hang out with me later.

Alien_obliterator22 says:
Get teh fuck away u pervert. I not helping u.

Alien_obliterator22 appears to be offline. Messages you send will be delivered when they sign in.

Μετά από αυτό το χτύπημα της μοίρας ο Μέρφυ κατάλαβε οτι αυτό τον δρόμο έπρεπε να τον βαδίσει μόνος. Άνοιξε την πόρτα με δύναμη προτάσοντας το Κολμογκόροφ του(όπως λέμε Καλάσνικοφ) έκλεισε τα μάτια και άδειασε όσους γεμιστήρες είχε. Όταν το όπλο σίγησε, καταϊδρωμένος, με το βάρος της ευθύνης ζωγραφισμένο στο μέτωπό του άνοιξε τα βλέφαρά του. Ο Οικονόμος στεκόταν σε μια γωνία. Πάνω σε ένα σωρό μαργαριτοπέταλα και κρατώντας μια μαργαρίτα τον κοίταζε σαστισμένος. Έκοψε ένα πέταλο "Να του ζητήσω αύξηση", "Να μην του ζητήσω αύξηση"...

ΥΓ: Ησυχία με τους τενεκέδες. Κάποιοι ιερείς προσπαθούν να διαβάσουν.

Πέρα από υστερόγραφο: Ένα μεγάλο ευχαριστώ για το σημερινό... Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.